Top of Form

Η πόλη του Θεού

Πέμπτο μήνυμα

Μακάμπα, Μπουρούντι

12 Ιουνίου 2008

Σήμερα θέλω να ολοκληρώσω, ανακεφαλαιώνοντας όλα όσα είδαμε αυτές τις δύο μέρες. Και θέλω να ξεκινήσω διαβάζοντας μερικά εδάφια από την προς Εβραίους επιστολή, στο πρώτο κεφάλαιο. Σε αυτό το κεφάλαιο διαβάζουμε ότι ο Θεός μίλησε στο παρελθόν στον λαό Του πολλές φορές και με πολλούς τρόπους μέσω των προφητών, αλλά τον έσχατο καιρό μίλησε σε μας μέσω του Υιού. Και στη συνέχεια προχωρεί για να περιγράψει τη δόξα του Υιού αυτού. Στο εδ. 3 διαβάζουμε: «…Αυτός, που είναι το απαύγασμα της δόξας και ο χαρακτήρας τής υπόστασής του, και βαστάζει τα πάντα με  τον λόγο τής δύναμής του, αφού διαμέσου τού εαυτού του έκανε καθαρισμό των αμαρτιών μας, κάθισε στα δεξιά τής μεγαλοσύνης στα υψηλά» και έγινε πολύ υψηλότερος από τους αγγέλους, όπως εξηγά και στα επόμενα εδάφια. Στα  εδ. 8 και 9 διαβάζουμε: «Ο θρόνος σου, ω Θεέ, είναι στον αιώνα τού αιώνα  σκήπτρο ευθύτητας είναι το σκήπτρο τής βασιλείας σου. Αγάπησες δικαιοσύνη, και μίσησες ανομία γι' αυτό, ο Θεός, ο Θεός σου, σε έχρισε με λάδι αγαλλίασης περισσότερο από τους μετόχους σου». Και στο 13 «Σε ποιον από τους αγγέλους είπε ποτέ: Κάθισε στα δεξιά μου μέχρι να κάνω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου»;

Στο κεφάλαιο 2 διαβάζουμε ότι αυτός ο Υιός του Θεού έγινε άνθρωπος, μετείχε από σάρκα και αίμα, όπως εμείς, έτσι ώστε να μας ελευθερώσει με τον θάνατο του. Η προσοχή μας εφιστάται στο γεγονός ότι ο άνθρωπος πρέπει να είναι πολύ ιδιαίτερο ον για τον Θεό, γι 'αυτό και είναι γραμμένο στο εδ. 6: «Τι είναι ο άνθρωπος, ώστε να τον θυμάσαι ή ο γιος τού ανθρώπου, ώστε να τον επισκέπτεσαι; Τον έκανες για λίγο κατώτερον από τους αγγέλους, με δόξα και τιμή τον στεφάνωσες, και τον έβαλες επάνω στα έργα των χεριών σου˙  όλα τα υπέταξες κάτω από τα πόδια του». Και έπειτα στο εδ. 9 λέει τα εξής: «Αλλά βλέπουμε τον Ιησού για λίγο ελαττωμένον έναντι των αγγέλων, εξαιτίας τού παθήματος του θανάτου, στεφανωμένον με δόξα και τιμή, για να γευτεί θάνατο για κάθε άνθρωπο, διαμέσου τής χάρης τού Θεού» και στη συνέχεια προχωρεί για να πει ότι κι εμείς, επίσης, που ανήκουμε στον Ιησού, συμμετέχουμε σε αυτό. Στα εδ.11-13 διαβάζουμε: «Επειδή, κι αυτός που αγιάζει κι αυτοί που αγιάζονται  είναι όλοι από έναν για την οποία αιτία δεν ντρέπεται να τους ονομάζει αδελφούς,  λέγοντας: Θα αναγγείλω το όνομά σου προς τους αδελφούς μου, μέσα σε εκκλησία θα σε υμνήσω. Και πάλι: Εγώ θα έχω την πεποίθησή μου επάνω σ' αυτόν. Και πάλι: Να, εγώ, και τα παιδιά που μου έδωσε ο Θεός». Όταν ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο και από αυτόν τη γυναίκα, ήδη στην καρδιά και στις σκέψεις, στα σχέδια Του, είχε τον Χριστό και την Εκκλησία. Έτσι, ο Υιός του Θεού που έγινε άνθρωπος, για να πεθάνει ώστε να μας πλύνει από τις αμαρτίες μας, καθώς και η σύναξη των αδελφών, η Εκκλησία, ήταν ήδη στη σκέψη του Θεού, πριν από τη δημιουργία της γης. Ξεκίνησε με τη δημιουργία του Αδάμ, και από την πλευρά του έπλασε την Εύα. Όταν ο Θεός επέβαλε στον Αδάμ ένα βαθύ ύπνο και πήρε μια πλευρά του και έπλασε την Εύα, αυτό ήταν μια παραστατική εικόνα. Ήταν μια εικόνα του Ιησού, όταν ήταν στο σταυρό και έπεσε στον ύπνο του θανάτου. Λόγχισαν την πλευρά του και από εκεί βγήκε αίμα και νερό. Αυτά δηλοποιούσαν την Εκκλησία, γιατί όπως διαβάζουμε στην πρώτη επιστολή του Ιωάννη, κεφάλαιο 5,  υπάρχουν τρεις που φέρουν μαρτυρία στη γη, το Πνεύμα και το ύδωρ και το αίμα, και αυτό είναι το Άγιο Πνεύμα και η Εκκλησία, η Νύμφη του Χριστού, η οποία προήλθε από την πλευρά Του.

Ο Ιησούς Χριστός είναι τώρα μέσα στη δόξα, κάθεται στα δεξιά της μεγαλοσύνης στα υψηλά. Στην επιστολή προς Εφεσίους διαβάζουμε ότι ο Θεός μας συνανέστησε και μας συνεκάθισε μαζί με τον Χριστό. Αυτό που πραγματικά θέλω να πω είναι ότι αυτή η δόξα μέσα στην οποία  ο Ιησούς εισήλθε είναι η δόξα μέσα στην οποία η νύφη του, η Εκκλησία πρόκειται επίσης να εισέλθει, και εν Πνεύματι ήδη μετέχει σε αυτή. Στον Ψαλμό 45 διαβάζουμε, στο εδ. 6, αυτά που ήδη διαβάσαμε στην προς Εβραίους επιστολή: «Ο θρόνος σου, ω Θεέ είναι στον αιώνα του αιώνος και σκήπτρο δικαιοσύνης είναι το σκήπτρο της βασιλείας Σου. Αγάπησες τη δικαιοσύνη και μίσησες την ανομία. Γι’ αυτό, ω Θεέ, ο Θεός σου, σε έχρισε με λάδι αγαλλίασης, περισσότερο από τους μετόχους Σου» και στη συνέχεια, στο μέσο του εδ. 9: «Στα δεξιά Σου βρίσκεται η βασίλισσα στολισμένη με χρυσάφι του Οφείρ». Να λοιπόν η Βασίλισσα, η Νύμφη του Αρνίου! Τώρα, θα μπορούσαμε να διαβάσουμε πιο κάτω και θα βλέπαμε εκεί ότι η βασίλισσα κλήθηκε να βγει, να φύγει και να εγκαταλείψει το σπίτι του πατέρα της και να έρθει και να ενωθεί με τον βασιλιά. Αυτή είναι και η δική μας κλήση. Να αφήσουμε τα πάντα, όπως όταν μια γυναίκα παντρεύεται, και φεύγει από το σπίτι της, αφήνοντας την οικογένεια του πατέρα της και πηγαίνει και ενώνεται με τον σύζυγό της και οι δύο γίνονται μία σάρκα. Στην επιστολή του προς Εφεσίους  ο απόστολος Παύλος λέει ότι αυτό είναι ένα μυστήριο και δείχνει τον Χριστό και την Εκκλησία. Το κάλεσμά μας είναι να πάμε και να είμαστε μαζί με τον Χριστό και να ενωθούμε πνευματικά μαζί του. Όταν ένας άνδρας και μια γυναίκα ενώνονται σε γάμο, οι δυο τους γίνονται μια σάρκα, αλλά αυτός που ενώνεται με τον Κύριο, γίνεται ένα πνεύμα (1 Κορινθίους 6:17). Έτσι, είμαστε ενωμένοι με τον Χριστό σε γάμο και γινόμαστε ένα πνεύμα μαζί του. Η Εκκλησία είναι το σώμα του Χριστού και το πνεύμα που είναι σε αυτό το σώμα είναι το πνεύμα του Χριστού, το Άγιο Πνεύμα.

Άλλη μια εικόνα που έχουμε στην Καινή Διαθήκη είναι η εξής: Όταν ο Θεός έδωσε εντολή στον Μωυσή να κάνει τη σκηνή του μαρτυρίου, επρόκειτο για ένα κατοικητήριο του Θεού, και αυτό ήταν μια εικόνα του οίκου, του τόπου κατοικίας του Θεού εν Πνεύματι. Όταν τελείωσε και έκαναν την αφιέρωση και πρόσφεραν τις θυσίες, η δόξα του Κυρίου ήρθε και γέμισε τη σκηνή. Το ίδιο συνέβη και όταν ο Σολομών τελείωσε και αφιέρωσε το ναό. Αυτά ήταν προφητικά εικόνες από την Παλαιά Διαθήκη. Γνωρίζουμε ότι στις μέρες μας ο ναός του Θεού, ο οίκος του Θεού, ο τόπος κατοικίας Του είναι η Εκκλησία. Την ημέρα της Πεντηκοστής, στο υπερώο υπήρχαν 120 άτομα συγκεντρωμένα, περιμένοντας τον ερχομό του Αγίου Πνεύματος, της υπόσχεσης του Θεού. Μπορούμε να πούμε ότι ήταν ένα «σώμα»  ανθρώπων. Και το Άγιο Πνεύμα ήρθε επάνω τους και πληρώθηκαν με Άγιο Πνεύμα. Ήταν η Εκκλησία που εμφανιζόταν στη γη για πρώτη φορά, το Σώμα του Χριστού, με πολλά μέλη, άνδρες και γυναίκες. Πολλοί αιώνες έχουν περάσει και υπάρχει μια μακρά ιστορία της Εκκλησίας, πιστεύουμε ότι πλησιάζει το τέλος αυτής της εποχής και η ανατολή της επόμενης, όπου το ενδιαίτημα του Θεού θα φανερωθεί ακόμα πιο λαμπρό και ασύγκριτα πιο ένδοξο.

Έχω προσπαθήσει να δείξω από την Αγία Γραφή, όσο καλύτερα μπορούσα, τι ο Κύριος θέλει να κάνει, αυτό που έχει στην καρδιά και στη σκέψη Του. Είναι μια πόλη που είναι μέσα στον Θεό. Είναι μια ουράνια πόλη, μια καθαρή πόλη, μια άγια πόλη, μια πόλη που είναι γεμάτη με τη δόξα του Θεού. Είναι μια πόλη που έχει θεμέλια. Είναι η πόλη όπου κατοικεί ο Θεός, ο Θεός και το Αρνίο έχουν τον θρόνο τους εκεί και το φως τους λάμπει σε αυτήν. Είναι μια πόλη όπου ο ποταμός του Θεού ρέει με κρυστάλλινα, πολύ καθαρά νερά, και σε κάθε πλευρά αυτού του ποταμού υπάρχει το δέντρο της ζωής. Αυτό είναι το δέντρο από το οποίο ο Αδάμ και η Εύα δεν έφαγαν. Είχαν εξαπατηθεί από τον Διάβολο και έφαγαν από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού. Και αυτό τους σκότωσε, έφερε τον θάνατο. Όμως, σε αυτή την πόλη είναι το δέντρο της ζωής. Μπορείτε να διαβάσετε για αυτά τα πράγματα στα κεφάλαια 21 και 22 της Αποκάλυψης. Όταν αποφάσισα να μιλήσω για την πόλη του Θεού, σκέφτηκα να μιλήσω σε μια μόνο συνάθροιση και να τελειώσω. Μίλησα όμως σε τέσσερις συναντήσεις και υπάρχουν ακόμη τόσα πολλά να πούμε! Επειδή ο λόγος του Θεού είναι τόσο πλούσιος και αυτή η πόλη είναι τόσο γεμάτη από την ομορφιά και τη σοφία του Θεού. Οι πύλες στα τείχη είναι η κάθε μια από αυτές ένα μαργαριτάρι. Κάθε ένα από τα δώδεκα θεμέλια του τείχους είναι στολισμένα με πολύτιμους λίθους. Μπορείτε να δείτε αυτή την πόλη; Μπορείτε να δείτε τη δόξα του Θεού σε αυτή την πόλη;

Τώρα, τι συμβαίνει στη γη σχετικά με την Εκκλησία; Το ίδιο πράγμα που συμβαίνει με τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος έπρεπε να είναι κατ 'εικόνα του Θεού, καθ' ομοίωσιν Αυτού. Υποτίθεται ότι θα έδειχνε τη δόξα του Θεού σε όλη τη δημιουργία, αντανακλώντας τη δόξα και την ομορφιά του Θεού. Αντί γι’ αυτό όμως, εξαιτίας της αμαρτίας, ήρθε ο θάνατος. Αντί για φως, το σκοτάδι, αντί της αγιότητας, η ακαθαρσία. Αντί της δικαιοσύνης, η κακία και η ανομία. Και ο Θεός έστειλε τον Υιό Του για να εξαγοράσει τον άνθρωπο, να τον αγοράσει πίσω, πίσω στον εαυτό Του, πίσω στην αρχική αποστολή του ανθρώπου. Ο Ιησούς Χριστός το έχει επιτελέσει. Και συγκεντρώνει έναν λαό, για να είναι η Εκκλησία, η νύφη, η βασίλισσα, για να είναι μαζί Του στον θρόνο, γεμάτη από το Πνεύμα του Θεού. Αλλά, τι συμβαίνει; Δεν είμαστε ακόμα εκεί. Όπως αυτό το θνητό σώμα μας, δεν έχει ακόμη λυτρωθεί. Γερνούμε, αρρωστούμε και στο τέλος πεθαίνουμε. Αλλά η μέρα έρχεται που ο Κύριος θα μας δώσει ένα νέο σώμα. Δόξα στο όνομά Του! Σε αυτό το νέο σώμα δεν θα υπάρξει κανένας θάνατος. Θα είναι πάντα γεμάτο δύναμη, νεότητα, γεμάτο ζωή. Αλλά, αυτό δεν έχει συμβεί ακόμη. Το σώμα αυτό εξακολουθεί να φέρει τις συνέπειες της αμαρτίας. Και ο άνθρωπος πρέπει να μεταβεί από την αμαρτία, την ανομία και τον θάνατο, στη σωτηρία της ψυχής. Χθες ακούσαμε τον αδελφό Μίλτο να λέγει ότι η σωτηρία της ψυχής μας είναι το τέλος της πίστης μας. Έτσι, τώρα είμαστε στη διαδικασία της σωτηρίας, η ψυχή μας σώζεται. Μας αλλάζει ο Κύριος συνεχώς, από δόξα σε δόξα, για να γίνουμε ολοένα και περισσότερο όπως ο Ιησούς, ο Υιός του Θεού. Καταλαβαίνετε αυτά τα πράγματα;

Τώρα, επειδή τα πράγματα είναι έτσι, δεν βλέπουμε αυτή την τέλεια εκκλησία στη γη. Αυτό που βλέπουμε είναι διαιρέσεις, προστριβές, παρεξηγήσεις. Πληγωνόμαστε ο ένας από τον άλλο. Κάποιος σηκώνεται και λέει: "Εγώ θα αρχίσω μια άλλη εκκλησία". Ο εαυτός εγείρεται, η υπερηφάνεια κυριαρχεί. Αυτός είναι ο λόγος που υπάρχουν τόσες πολλές εκκλησίες. Και αυτός είναι ο λόγος που μερικές από τις πρώτες, τις αρχικές εκκλησίες δεν έχουν πλέον τον Θεό μεταξύ τους. Το Άγιο Πνεύμα έχει εκτοπισθεί. Απευθύνονται σε αγίους, με επικεφαλής τη Μαρία, τη μητέρα του Ιησού, αποκαλώντας την "μητέρα του Θεού" και τη λατρεύουν σαν Θεό! Αποβλέπουν σε ανθρώπους, αποβλέπουν στη θρησκεία, σε μεθόδους και τελετουργίες, αλλά όχι στον Θεό. Στη βάση όλων αυτών βρίσκεται ο εαυτός που δεν υποτάσσεται στην εντολή του Κυρίου: «Αν κάποιος θέλει να έρθει οπίσω μου, ας απαρνηθεί τον εαυτό του, ας σηκώσει το σταυρό του και ας με ακολουθεί». Και αυτά τα προβλήματα έχουν έρθει και εδώ. Είμαστε εδώ και σε αυτή τη συνάθροιση πολλές εκκλησίες εκπροσωπούνται, που ονομάζονται με διαφορετικά ονόματα η καθεμιά. Είμαστε κι εμείς το ίδιο, κάνουμε το ίδιο πράγμα και στην Κύπρο, αλλά και σε όλες τις χώρες του κόσμου. Επιπλέον, ο Σατανάς έρχεται επίσης για να σπείρει πλάνες και λανθασμένες διδασκαλίες και αυτό συμβαίνει σήμερα όλο και περισσότερο. Από την εποχή των αποστόλων ο απόστολος Παύλος είχε να καταπολεμήσει εσφαλμένες διδασκαλίες και σε κάποιο μέρος χρησιμοποιεί τη φράση "άγγελοι του Σατανά". Ακόμη και από τις πρώτες κιόλας μέρες, κάποιοι περιέρχονταν τις εκκλησίες και ισχυρίζονταν  ότι ήταν απόστολοι, αλλά ο Παύλος τους αποκαλούσε άγγελους (αγγελιοφόροους) του Σατανά. Παρουσιάζονταν ως άγγελοι  φωτός, αλλά δεν κήρυτταν τον Ιησού, τον Ιησού του ευαγγελίου, του αληθινού ευαγγελίου του Θεού. Άλλοι, οι Ιουδαίοι, αντιστέκονταν στο Ευαγγέλιο και κήρυτταν:  «Αν δεν περιτέμνεστε και δεν τηρείτε τον νόμο του Μωυσή, δεν μπορείτε να σωθείτε». Ο Ιωάννης, στην πρώτη επιστολή του, γράφει για ψευδείς αδελφούς, λέογοντας: «… βγήκαν από εμάς, αλλά δεν ήταν από εμάς, διότι εάν ήταν από εμάς, θα έμεναν μαζί μας, αλλά έφυγαν από εμάς για να φανερωθεί ότι δεν ήταν από εμάς». Και ο Σατανάς, προκειμένου να πολεμήσει το έργο του Θεού, έρχεται με πολύ δόλιους τρόπους, υποκινώντας τους δικούς του ανθρώπους για να προκαλέσει σύγχυση. Το γνωρίζετε αυτό; Ξέρετε μερικά από τα πράγματα που έχουν συμβεί στις εκκλησίες από την αρχή μέχρι τώρα; Πράγματα που πήγαν στραβά; Και ακόμα και σήμερα, κάθε φορά που οι άνθρωποι κινούνται από υπερηφάνεια, θέλοντας να προωθήσουν τους εαυτούς τους και επιζητώντας το προσωπικό τους κέρδος, προκαλούν πολύ πόνο, σύγχυση και ζημιά.

Όλα αυτά υπάρχουν, επειδή το τέλειο δεν έχει έρθει ακόμη. Από την πρώτη ημέρα των συναθροίσεων αυτών είδαμε ότι, όταν η Νέα Ιερουσαλήμ, η άγια πόλη εμφανίζεται, προέρχεται από τον Θεό, από τον ουρανό. Και εκείνοι που είναι πραγματικά του Κυρίου, ανήκουν στον Κύριο και η ζωή τους είναι κρυμμένη μαζί με τον Χριστό μέσα στον Θεό. Έτσι, έχουμε υποφέρει αρκετά, πολλά έχουμε υποστεί. Πολλές φορές όχι από τους άπιστους έξω, αλλά από ανθρώπους που ήταν στις εκκλησίες μας. Αλλά μέσα από όλα αυτά ο Κύριος έχει μετατρέψει τα πάντα έτσι ώστε να εργαστούν για το αγαθό. Έπρεπε να εργαστεί για πολλά χρόνια στη ζωή μου, για να με ελευθερώσει από τον εαυτό μου, για να με φέρει στο σημείο όπου θα μπορούσα να αρνηθώ τον εαυτό μου. Ξέρω ότι έχω ακόμη πολύ δρόμο να διανύσω, αλλά μέχρι να αρχίσω να μαθαίνω να αρνούμαι τον εαυτό μου, έκανα τόσα πολλά πράγματα λάθος. Ελπίζω ότι όλα που έχω αναφέρει μόλις τώρα, να απαντούν  στην ερώτηση που υποβλήθηκε κατά την πρώτη ημέρα των συναθροίσεων αυτών, ως προς το γιατί υπάρχουν τόσες πολλές εκκλησίες και διαιρέσεις, και ούτω καθεξής.

Την ημέρα της Πεντηκοστής ο Θεός δεν ήρθε μέσα ή επάνω σε ένα ειδικό κτήριο που ονομαζόταν ναός, ή εκκλησία, όπως τα αποκαλούμε σήμερα. Διαβάζουμε στις Πράξεις κεφάλαιο 2, ότι έγινε ήχος ενός ισχυρού ανέμου που φύσηξε και γέμισε το σπίτι όπου ήσαν καθισμένοι. Δεν ήταν ένας ειδικός ναός, ήταν ένα σπίτι. Και το Άγιο Πνεύμα πλήρωσε τον καθένα που ήταν εκεί. Στη συνέχεια, κάθε ένας έγινε ένας λίθος ζωντανός. Η Εκκλησία του Θεού, ο οίκος του Θεού, ο τόπος όπου κατοικεί ο Θεός, αποτελείται από ζωντανές πέτρες. Διαβάζουμε ότι συγκεντρώνονταν στο ναό του Σολομώντος στην αρχή, αλλά σύντομα ήταν τόσοι πολλοί που δεν ήταν δυνατό για όλους να συγκεντρώνονται εκεί, έτσι συναθροίζονταν σε σπίτια. Είναι εντάξει να έχουμε ένα μέρος όπως αυτό για να μαζευόμαστε. Μόνο που, όπως είπα και στην πρώτη μέρα, μην το αποκαλείτε "εκκλησία", αλλά κτήριο της εκκλησίας ή  αίθουσα της εκκλησίας, ή τόπο όπου η εκκλησία συγκεντρώνεται. Να είστε σαφείς για το ότι η εκκλησία στην Καινή Διαθήκη αποτελείται από πέτρες ζωντανές, από ανθρώπους. Θυμάμαι πέρυσι, μιλώντας από την ίδια θέση, είπα το εξής: «Θέλετε να δείτε την εκκλησία; Τότε, κοιτάξτε το άτομο που κάθεται δίπλα σας». Μπρος, κάνετε το και τώρα, κοιτάξετε το άτομο που κάθετε δίπλα σας. Αμήν! Αυτός είναι ο λαός του Θεού. Ξέρουμε ότι δεν είμαστε τέλειοι. Ξέρουμε ότι δεν είμαστε ακόμη γεμάτοι από τη δόξα του Θεού. Αλλά, ο Θεός μάς αγαπά και Αυτός θα τελειώσει το έργο Του. Ξέρω ότι θα τελειώσει το έργο Του. Εξ όσων γνωρίζουμε τώρα, εκείνο που θέλουμε είναι να είμαστε άγιοι. Να είμαστε καθαροί. Θέλουμε να αγαπούμε τον Κύριο με όλη την καρδιά μας, με όλη τη διάνοιά μας, με όλη την ψυχή μας και με όλη μας τη δύναμη. Και ο Θεός θα μας δώσει τη δυνατότητα,  να το κάνουμε ολοένα και περισσότερο. Αυτό είναι που θέλει από εμάς. Και Αυτός πρόκειται να τελειώσει το έργο Του. Θα τελειώσει το έργο Του, επειδή στο τέλος, καθώς ο Ιωάννης λέει στην πρώτη επιστολή του: «Δεν ξέρουμε τι θα είμαστε, αλλά ξέρουμε ότι, όταν φανερωθεί, θα είμαστε όπως είναι Εκείνος». Θα είμαστε σαν Αυτόν στο τέλος, έτσι θα δούμε τον Θεό. Θα δούμε τον Κύριο Ιησού. Και εκείνοι που θα τον δουν, είναι η Νύφη, που είναι η Εκκλησία, η άγια πόλη, η Νέα Ιερουσαλήμ. Αμήν. Αλληλούια. «Και αν έχουμε αυτή την ελπίδα μέσα μας,» συνεχίζει ο Ιωάννης, «αγνίζουμε τον εαυτό μας, όπως Εκείνος είναι αγνός». Πετάμε έξω από τη ζωή μας οτιδήποτε δεν είναι καθαρό. Μόλις το Άγιο Πνεύμα μάς δείξει κάτι που δεν είναι σωστό, είναι ακάθαρτο, δεν είναι από τον Θεό, το σταματούμε, το αποστρεφόμασε.

Τώρα, εγώ θα τελειώσω, αν και είναι λίγο νωρίς, επειδή υπάρχει μια επιθυμία στην καρδιά μου για να κάνουμε κάτι. Θα σας πω τι σε ένα λεπτό. Δεν ξέρω αν έχετε παρατηρήσει χθες, όταν διαβάζουμε στην Αποκάλυψη, ότι οι δούλοι του θα δουν το πρόσωπό Του, λίγο πριν από αυτό ότι λέει (κεφάλαιο 22, τέλος του εδαφίου 3) «οι δούλοι του τον λατρεύουν", το οποίο σημαίνει ότι τον αγαπούν τόσο πολύ ώστε ο κάθε ένας λέει:  «Σ 'αγαπώ, Κύριε, Είσαι η ζωή μου, Είσαι η δόξα μου, Είσαι ένδοξος, Είσαι άγιος, Είσαι δίκαιος, ανήκω σ’ Εσένα, θέλω να κάνω το θέλημα Σου». Και υποκλίνονται και φιλάνε τα πόδια του και προσφέρουν τους εαυτούς τους στην υπηρεσία του. (Στα αγγλικά η μετάφραση είναι «τον υπηρετούν», αλλά η αρχική ελληνική λέξη είναι «τον λατρεύουν», που σημαίνει υπερβολική αγάπη, η οποία περιλαμβάνει την αφοσίωση και την υπηρεσία). Αυτό είναι κάτι που πρέπει να ασκείται στις εκκλησίες. Είναι μια πολύ σημαντική λειτουργία στην Εκκλησία. Θα πω αυτό και πάλι: Η λατρεία του Θεού είναι μια πολύ σημαντική λειτουργία στην Εκκλησία. Εμείς τραγουδούμε ύμνους, λέμε προσευχές, υψώνουμε τα χέρια μας, χορεύουμε, αλλά όλα αυτά θα πρέπει να εκφράζουν την αγάπη της καρδιάς μας προς τον Θεό, και αυτό είναι λατρεία. Δίνουμε στους φτωχούς, βοηθούμε τους ασθενείς, δεχόμαστε στο σπίτι μας ανθρώπους που ταξιδεύουν, τους δίνουμε ένα μέρος για να μείνουν και τροφές για να φάνε, αλλά το κάνουμε αυτό λόγω της αγάπης στις καρδιές μας προς τον Κύριο, και αυτό είναι λατρεία. Η λατρεία εκφράζει την αγάπη μας προς τον Θεό με όλους αυτούς τους τρόπους. Και η επιθυμία στην καρδιά μου είναι, προτού φύγουμε, να αναλώσουμε λίγο χρόνο λατρεύοντας  τον Θεό μαζί, με ύμνους, με προσευχές, με δοξολογία, αγκαλιάζοντας ο ένας τον άλλο. Υποθέτω ότι αυτό είναι που γίνεται στην ουράνια Ιερουσαλήμ, στην άγια πόλη.

Ελπίζω αυτά τα λόγια, που είδαμε και συμμεριστήκαμε από την Αγία Γραφή, να ήταν κατανοητά και να τα έλαβαν στην καρδιά τους, τουλάχιστον κάποιοι. Σε όσους από εσάς αγαπάτε πραγματικά τον Κύριο μέσα από την καρδιά σας σας λέω: «Μην απογοητεύεστε, μπορεί να σας πληγώσουν, μπορεί να υπάρξουν παρεξηγήσεις, συγκρούσεις, μερικές φορές πικρία. Αυτά μπορεί να συμβούν στην εκκλησία σας. Μπορεί να είναι με τον ποιμένα ή άλλον αδελφό ή αδελφή. Μπορεί να είναι οι ποιμένες  αυτοί που πληγώνονται περισσότερο, επειδή ο καθένας απαιτεί κάτι από αυτούς. Μην απογοητεύεστε. Ο διάβολος θα έρθει να σας κάνει να αποκάμετε. Αυτός θα σας πει να σταματήσετε, να τα παρατήσετε. Όταν είναι έτσι και νιώθετε έτσι, πηγαίνετε σε ένα μέρος, όπου μπορείτε να είστε μόνοι, κλείστε τα μάτια σας και κοιτάξτε μακριά στον Ιησού, στην ουράνια Ιερουσαλήμ. Αυτός είναι ο προορισμός μας, προς τον οποίο αποβλέπουμε. Η τελειότητα της ομορφιάς, της αγιότητας, της αιώνιας ανάπαυσης. Αλληλούια. Αμήν. Κανείς ας μην αποθαρρύνεται. Θα δούμε οπωσδήποτε αυτά τα πράγματα, όπως τα διαβάζουμε, και θα είναι πολύ, πολύ πιο λαμπρά και ένδοξα από ό,τι μπορούμε να σκεφτούμε τώρα. Η κατανόησή μας είναι πενιχρή, γιατί προσπαθούμε να φανταστούμε, σύμφωνα με τα πράγματα που ξέρουμε και έχουμε δει γύρω μας. Όταν δούμε τον Κύριο και την Νέα Ιερουσαλήμ, την άγια Πόλη, θα είναι κάτι που δεν έχουμε δει ποτέ πριν. Έτσι, ας λατρεύσουμε τον Κύριο μαζί τώρα. Αμήν.

 

                                                          Το Ευαγγέλιο της Βασιλείας

Διαβάζουμε στο κατά Μάρκο ευαγγέλιο:  «Και αφού παρέδωσαν τον Ιωάννη, ο Ιησούς ήρθε στη Γαλιλαία, κηρύττοντας το ευαγγέλιο της βασιλείας του Θεού» Μάρκος 1.14 επίσης στο κατά Ματθαίο: «Και ο Ιησούς περιερχόταν ολόκληρη τη Γαλιλαία, διδάσκοντας στις συναγωγές τους, και κηρύττοντας το ευαγγέλιο της βασιλείας, και θεραπεύοντας κάθε αρρώστια και κάθε ασθένεια ανάμεσα στον λαό» Μαθ. 4.23. Οι θεραπείες που συνόδευαν το κήρυγμα της βασιλείας, ήταν η τρανταχτή απόδειξη πως οι νόσοι και οι ασθένειες και όλα τα άλλα κακά δεν είχαν ποτέ, ούτε έχουν μέρος μέσα στη βασιλεία του Θεού. Ο απόστολος Παύλος διαβάζουμε πως κήρυττε την βασιλεία του Θεού και δίδασκε τα περί του Κυρίου Ιησού Χριστού με κάθε παρρησία, Πρ. 2831. Η βουλή και το θέλημα του Θεού για κάθε άνθρωπο, είναι όπως αυτός ελευθερωθεί από τον σκληρό ζυγό όλων των άλλων κυρίων και εξουσιαστών, για να ζήσει κάτω από την δική Του δίκαιη και αγαθή διακυβέρνηση. Ο Παύλος μας λέει πως η βασιλεία του Θεού δεν είναι βρώση και πόση, αλλά είναι Δικαιοσύνη και Ειρήνη και Χαρά, Ρωμ. 14.17. Ο άνθρωπος βρίσκεται εκ φύσεως εκτός της δικαιοσύνης του Θεού, αρνούμενος να υποταχτεί σε αυτόν. Αυτό τον θέτει ως εκ τούτου εκτός της βασιλείας και της εξουσίας Του  με άμεσο επακόλουθο την στέρηση της ειρήνης και της χαράς του Θεού. Όπως οι Ιουδαίοι της εποχής του Ιησού στην υπόδειξη του Πιλάτου πως ο Ιησούς είναι ο Βασιλιάς τους, διακήρυξαν ανεπιφύλακτα, «δεν θέλουμε αυτόν τον άνθρωπο να βασιλεύει επάνω σε μας», με τον ίδιο τρόπο ο απειθής και επαναστάτης άνθρωπος, συνειδητά ή ασυνείδητα διακηρύττει το ίδιο, αρνείται επίμονα το δικαίωμα στον Θεό να εξουσιάζει την ζωή του. Αυτή η επίμονη άρνηση είναι η ρίζα κάθε αμαρτίας, αλλά και αιτία της υποδούλωσης του ανθρώπου στην εξουσία του σκότους, μέσα στην οποία όλη η ανθρωπότητα υποφέρει και βασανίζεται. Η απολύτρωση προσφέρεται από τον Θεό μέσα στον Χριστό τον οποίον και ανέστησε από τους νεκρούς, και τον κάθισε στα δεξιά Του, δίδοντας σε Αυτόν κάθε εξουσία, στον ουρανό και στη γη.

  Το ευαγγέλιο της βασιλείας που κήρυττε ο Ιησούς και ο Παύλος και όλοι οι μετέπειτα κήρυκες είναι αυτό που εξαγγέλλει την βουλή και την πρόθεση και την δυναμική  παρέμβαση του Θεού διαμέσου  του θανάτου του Υιού Του, να ελευθερώσει το αγαπημένο του δημιούργημα από την εξουσιαστική δύναμη του Σατανά, μεταφέροντας τον στην δική Του βασιλεία, «ο οποίος μας ελευθέρωσε από την εξουσία τού σκότους, και μας μετέφερε στη βασιλεία τού αγαπητού Υιού του» Κολ. 1. 13.  Ο Χριστός με την ένδοξη του ανάσταση χρίστηκε από τον Θεό Βασιλιάς και Κύριος «Εγώ, όμως, θα πει, έχρισα τον Βασιλιά μου επάνω στο βουνό Σιών, το βουνό το άγιό μου» (Ψαλμός 1.6) και κάθισε στα δεξιά του Πατέρα του. Πρόθεση και βουλή του Θεού είναι όπως στην οικονομία του πληρώματος των καιρών να ανακεφαλαιώσει τα πάντα σε Αυτόν, «σε οικονομία τού πληρώματος των καιρών, να ανακεφαλαιώσει τα πάντα στον Χριστό, κι αυτά που είναι μέσα στους ουρανούς κι αυτά που είναι επάνω στη γη», Εφεσ. 1.10. Την πρόγευση αυτής της βασιλείας του Υιού Του, ο Θεός την φέρνει μέσα στις καρδιές μας με την δωρεά του Αγίου Πνεύματος. Το ευαγγέλιο που εξαγγέλλει την σωτηρία του Θεού, διά του Ιησού Χριστού, είναι αυτό που εξαγγέλλει ταυτόχρονα την βασιλεία του Θεού, το ευαγγέλιο της βασιλείας του Θεού είναι λοιπόν το ίδιο όπως αυτό της σωτηρίας, δεν υπάρχει καμιά διαφορά μεταξύ τους, είναι ένα και το αυτό. Δεν μπορεί να υπάρξει σωτηρία, χωρίς την βασιλεία του Θεού, στην καρδιά μας, χωρίς ο Χριστός να ενθρονιστεί μέσα σε αυτήν ως Κύριος, δεν είναι δυνατόν να υπάρξει σωτηρία της ψυχής,  ενόσω ο άνθρωπος συνεχίζει να έχει τον έλεγχο, χωρίς παράδοση στο Πνεύμα, χωρίς υποταγή του θελήματος μας στο θέλημα Εκείνου. Ο Ιησούς Χριστός, ο Κύριος, ο Μεγάλος Βασιλιάς, ενθρονισμένος στη καρδιά, σώζει τον λαό Του από τους εχθρούς και τους δυνάστες τους,  τον διάβολο και την αμαρτία.  Κάθε ακαταστασία και θλίψη και πόνος και δεσμός και καταδυνάστευση και κατάθλιψη και εξαχρείωση και έλλειψη χαράς και η ειρήνης, προέρχεται από το απλό γεγονός ότι ο άνθρωπος δεν αντιλαμβάνεται και δεν δέχεται την Κυριότητα του Χριστού, προτιμώντας  να ζει κάτω από τη κυριότητα άλλων σκληρών κυρίων και αφεντικών.

Υποταγή στην δικαιοσύνη του Θεού

Το πρώτο κάλεσμα του ευαγγελίου, όλοι ξέρουμε και πρέπει να ξέρουμε ότι είναι η μετάνοια και η επιστροφή στον Θεό. Η αποστασία  της ανθρώπινης καρδιάς από τον Θεό ήταν από την αρχή η αιτία για την οποία ο Θεός κατακρατούσε την ευλογία Του, αφήνοντας τον λαό Του να γίνεται υπόδουλος των εχθρών του. Βλέπουμε στην Παλαιά Διαθήκη τον Θεού να καλεί τον λαό Του μέσω των προφητών να επιστρέψουν σε Αυτόν για να σωθούν από τους εχθρούς τους, «Αν θέλετε, και υπακούσετε, θα φάτε τα αγαθά της γης· αν, όμως, δεν θέλετε, και αποστατήσετε, θα καταφαγωθείτε από μάχαιρα· επειδή, το στόμα τού Κυρίου μίλησε» Ησαΐας 1.19,20.   Η μετάνοια είναι λοιπόν πρέπει χωρίς άλλο να εμπεριέχεται μέσα στο ευαγγέλιο, όχι τόσο μετάνοια από συγκεκριμένες αμαρτίες, όσον μετάνοια από την αμαρτία της αποστασίας προς τον Θεό, «προτρέποντας έντονα και τους Ιουδαίους και τους Έλληνες για τη μετάνοια προς τον Θεό, και την πίστη, αυτή προς τον Κύριό μας Ιησού Χριστό» Πρ. 20.21. Ο Πέτρος είπε στο πρώτο του κήρυγμα, «Ας ξέρει, λοιπόν, ο Ισραήλ με βεβαιότητα, ότι, ο Θεός έκανε Κύριο και Χριστό, τούτον τον Ιησού, τον οποίο εσείς σταυρώσατε….. μετανοήσατε» Πρ. 2.36. Μετανοήσατε, ήταν η προτροπή του Πέτρου σε αυτούς που με διατρυπημένη την καρδιά τον ρώτησαν τι πρέπει να κάνουν. Ξέρετε κάτι, η μετάνοια είναι η ειλικρινής αναγνώριση στην καρδιά μας πως ζήσαμε τα χρόνια της ζωής μας σε αποστασία και θεληματική ανυπακοή προς τον Θεό, πως δεν υποταχτήκαμε στην δικαιοσύνη Του, στους νόμους Του, τις εντολές Του, πως του στερήσαμε αυτό που του ανήκει και πως είμαστε τώρα έτοιμοι να επιστρέψουμε σε Αυτόν, να βάλουμε τα πράγματα στη σωστή τους θέση. Η υποταγή μας στον Κύριο της αγάπης είναι ο μοναδικός τρόπος λύτρωσης από τους δυνατούς εχθρούς μας και η κληρονομία των ευλογιών της Βασιλείας Του. Η ρίζα κάθε αμαρτίας είναι η αποστασία, αδελφοί μου, και μέχρι ο άνθρωπος να επιστρέψει μετανοημένος στον Θεό, θα συνεχίσει να θερίζει τους πικρούς καρπούς της ανυπακοής του και να είναι υπόδουλος των εχθρών του. Όταν ένας πιστέψει στον Χριστό, αυτό είναι η τρανταχτή απόδειξη και αδιάσειστη ομολογία της υποταγής του στην δικαιοσύνη του Θεού. Ο Ιησούς, όχι μόνο εκπλήρωσε ως Υιός ανθρώπου κάθε δικαιοσύνη, μέσα από την απεριόριστη, άνευ όρων, απόλυτη υποταγή Του στο θέλημα του Πατέρα Του, αλλά έγινε ο ίδιος  η Δικαιοσύνη του Θεού. Με αυτό το τέλειο, χωρίς μώμο ένδυμα  Δικαιοσύνης, είναι  που ο Θεός ενδύει και ταυτόχρονα πιστώνει τον  κάθε ένα που πιστεύει στον Χριστό.

 Ετοιμάστε τον δρόμο του Κυρίου

Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής στάλθηκε για να επισκευάσει την οδό του Κυρίου. Ήταν φωνή που βοούσε μέσα σε μια έρημο, ήταν η έρημος της ανθρώπινης καρδιάς της εποχής του. Όλα γύρω του ήταν νεκρά, δεν είχε σχεδόν απομείνει τίποτε που να θυμίζει ότι αυτός ήταν κάποτε ο λαός του Θεού. Ο αμπελώνας που ο Κύριος φύτεψε και φρόντισε, αντί να κάνει σταφύλια, έκανε αγριοστάφυλα, αντί κρίση υπήρχε καταδυνάστευση, αντί δικαιοσύνη, κραυγή. Δεν υπήρχε σχεδόν τίποτε όρθιο, η αλήθεια εξέλειπε, οι εντολές του Θεού αντικαταστάθηκαν με τις παραδόσεις των ανθρώπων, οι γιορτές που ο Θεός διέταξε έχασαν το νόημα τους, κάθε όραση του Θεού χάθηκε, ο φαρισαϊσμός και η υποκρισία πρυτάνευαν. Μια μέρα ακούστηκε μια φωνή που έλεγε, « Ετοιμάστε τον δρόμο τού Κυρίου· κάντε ίσια τα μονοπάτια τού Θεού μας στην έρημο. Κάθε φάραγγα θα υψωθεί, και κάθε βουνό και λόφος θα ταπεινωθεί· και τα στρεβλά θα γίνουν ίσια· και οι τραχείς τόποι, ομαλοί· και η δόξα τού Κυρίου θα φανερωθεί, και κάθε σάρκα ταυτόχρονα θα δει (την σωτηρία του Θεού). επειδή, το στόμα τού Κυρίου μίλησε.» Ησ. 40.3-5. Η αποστολή του Ιωάννη ήταν να ετοιμάσει τις καρδιές του λαού  για να δεχτούν τον Χριστό. Το μήνυμα του ήταν μήνυμα μετάνοιας και επιστροφής, χωρίς να υπόσχεται κάτι σαν αντάλλαγμα. Δεν ήταν σαν τα μοντέρνα κηρύγματα που υπόσχονται αυτό και το άλλο, για να πεισθούν οι άνθρωποι να μετανοήσουν.  Ξέρετε, πραγματική μετάνοια είναι αυτή, δεν μετανοούμε γιατί θα πάρουμε κάτι από τον Θεό σαν αντάλλαγμα, όχι δεν είναι έτσι. Η αληθινή μετάνοια είναι αυτή που γεννιέται στην καρδιά από τη λύπη που έρχεται μέσα μας, όταν ο Θεός μας δώσει να αναγνωρίσουμε το μεγαλείο της χάρης Του, στο ότι ενώ εμείς είμαστε αμαρτωλοί Αυτός μας αγάπησε και έδωσε τον Υιό του για μας. Αυτός που δεν έπραξε αμαρτία, έγινε  αμαρτία για μας για να μας σώσει από την κατρακύλα, τον θάνατο και την οργή. Η κατά Θεόν λύπη, είναι που γεννά μετάνοια προς σωτηρία αμεταμέλητο, γράφει στην επιστολή του ο Παύλος, Β’ Κορ. 7.10, είναι η σφοδρή αυτή λύπη που κάνει την καρδιά να διατρυπηθεί (να έλθει σε κατάνυξη), να συντριφθεί, να στραφεί στον Θεό με μεταμέλεια και με συντριβή, ζητώντας την συγχώρεση Του. Αυτή η κατάνυξη της καρδιάς πρέπει να γίνει αργά ή γρήγορα, μέσα στον άνθρωπο, προτού οδηγηθεί σε σωτηρία, ο άνθρωπος πρέπει να καταλάβει πως στέρησε από τον Αγαθό, τον Δίκαιο Θεό, τον Θεό της αγάπης, αυτό που του όφειλε, την υπακοή, την λατρεία, την τιμή. Πως δεν ανταπέδωσε σε Αυτόν που με γενναιοδωρία του πρόσφερε τα πάντα, την ευχαριστία του, αντί αυτού  τον παραγνώρισε, τον βλαστήμησε, πράττοντας όλα που Αυτός απεχθάνεται, χωρίς ίχνος ντροπής.  Πώς  είναι  δυνατόν μέσα στις καρδιές μας να φανερωθεί η δόξα του Κυρίου, ή να ενεργηθεί η σωτηρία Του, αν δεν αναγνωρίσουμε πρώτα πως αμαρτήσαμε ενώπιον Του; Πώς είναι δυνατόν ο Θεός να μας ντύσει και να μας στολίσει με την δικαιοσύνη του Υιού Του, αν δεν είμαστε έτοιμοι να απεκδυθούμε τα ρυπαρά ενδύματα της δικής μας δικαιοσύνης; Λόγω της αποστασίας μας αυτής από τον Θεό, δημιουργήθηκαν στην καρδιά συνθήκες πλήρους ερήμωσης, δεν βλαστάνει πια κάτι που να είναι καλό, ούτε ειρήνη υπάρχει, ούτε χαρά, ούτε ευφροσύνη, αλλά μόνο η κραυγή και η αρπαγή και ο πόνος καρδίας είναι η μόνη βλάστηση. Πώς μπορεί ο  Βασιλιάς της δόξας να περπατήσει μέσα στα μονοπάτια της ψυχής μας, αν αυτά  δεν γίνουν ίσια, αν δεν είμαστε έτοιμοι να αποστραφούμε συνήθειες κακές, τους διαλογισμούς τους κακούς, τα πάθη, τις πικρίες, τις πλεονεξίες, το θυμό, την περηφάνια, την αδικία;  Πώς μπορεί να γίνει αυτό, χωρίς ταπείνωση μπροστά στον Θεό, υποταγή, συντριβή, αναγνώριση των λαθών μας, των αμαρτιών μας, των φανερών και των κρυφών, της υποκρισίας μας;

 Το κήρυγμα του ευαγγελίου χρειάζεται να γίνεται με επίγνωση, πως η καρδιά του ανθρώπου είναι «απατηλή περισσότερο απ' όλα, και υπερβολικά διεφθαρμένη· ποιος μπορεί να τη γνωρίσει» και πως ο Θεός μέσω του λόγου Του ζητά να ελέγξει, να βγάλει πράγματα στην επιφάνεια, βαθιά πράγματα, ρίζες πικρίας, υπερηφάνεια, πλεονεξία, ειδωλολατρία. Ο εργάτης του Θεού δεν πρέπει να φοβάται τις αντιδράσεις που θα προέλθουν από το ερευνητικό βλέμμα του Θεού που γίνεται μέσα στον ακροατή μέσω του λόγου, ο κήρυκας χρειάζεται να είναι πάντοτε πιστός στον Θεό. Ο άνθρωπος πρέπει ως ένα βαθμό να έλθει σε κάποιο είδος διάγνωσης της αχρειότητας της καρδιάς του, ότι είναι από μέσα της που εξέρχονται διαλογισμοί πονηροί, φόνοι, μοιχείες, πορνείες, κλοπές, βλασφημίες  και ταυτόχρονα να κατανοήσει πως δεν υπάρχει ανθρώπινο γιατρικό για την θεραπεία της. Πρέπει το φως αυτό, όσο σκληρό και να είναι, να φωτίσει την καρδιά μας για να δούμε την αχρειότητα μας, ώστε με συντριβή να επικαλεστούμε το μέγα έλεος του Θεού, προς σωτηρία. Ο Ιωάννης, ο παράξενος αυτός προφήτης (οι προφήτες είναι παράξενοι άνθρωποι, δεν είναι δημοφιλείς και δεν έχουν φόβο ανθρώπου),  ζητούσε να ετοιμάσει την οδό του Βασιλιά,  στην ερημιά της ανθρώπινης καρδιάς και δεν δίσταζε να ονομάζει τα πράγματα με το όνομα τους, «Γεννήματα από οχιές, ποιος σας έδειξε να φύγετε από τη μέλλουσα οργή; Κάντε, λοιπόν, καρπούς άξιους της μετάνοιας· και μη φανταστείτε να λέτε στον εαυτό σας: Έχουμε πατέρα τον Αβραάμ· επειδή, σας λέω ότι, ο Θεός μπορεί από τούτες τις πέτρες να σηκώσει παιδιά στον Αβραάμ. Μάλιστα, και η αξίνα κείτεται ήδη στη ρίζα των δέντρων· κάθε δέντρο, λοιπόν, που δεν κάνει καλό καρπό, κόβεται, και ρίχνεται στη φωτιά. Δεν ήταν κακός άνθρωπος ο Ιωάννης, ούτε σκληρός, ήταν άνθρωπος Θεού και όπως τον απεκάλεσε ο Ιησούς ο μεγαλύτερος των προφητών. Μιλούσε έτσι γιατί αυτή ήταν η αποστολή του, είχε να κάνει με καρδιές ανθρώπων που είχαν γίνει πέτρα, υποκριτικές, περήφανες, έτσι ο λόγος που έβγαινε από το στόμα του ήταν σαν αξίνα στην ρίζα ενός δέντρου που δεν ήταν καλό, που δεν έφερε καρπό στον Θεό και ο προφήτης δεν δίσταζε να το χτυπά με όλη του την δύναμη. Χτυπούσε ο Ιωάννης με το  δυνατό του κήρυγμα για να κόψει από την ρίζα το δέντρο της αμαρτίας, της υποκρισίας, της αυτοδικαίωσης, που ήταν φυτρωμένο μέσα τους. «Δεν σας ωφελεί με το να λέγετε, έχουμε πατέρα τον Αβραάμ», τους έλεγε, «ενώ με τα έργα σας αποδεικνύετε το αντίθετο». Μόνο η καρδιά που είναι συντριμμένη μπορεί να ανοίξει για να δεχτεί τον Θεό, τον Βασιλέα της Δικαιοσύνης, Αυτόν που έρχεται για να επουλώσει τις πληγές της ψυχής να την θεραπεύσει, να την σώσει από τους εχθρούς της και να φυτέψει μέσα της ένα νέο δέντρο, αυτό της ζωής. Το κήρυγμα μας, αγαπητοί μου, πρέπει να είναι τέτοιο, πρέπει να είναι κήρυγμα αγάπης μεν, αλλά που να στοχεύει και να χτυπά την αμαρτία και την ρίζα του κακού δέντρου που είναι μέσα στον μη αναγεννημένο άνθρωπο. Ο λόγος πρέπει να είναι τέτοιος που όχι απλά κλαδεύει, ή κόβει μερικά κλαδιά, ή  ζητά απλά να αφαιρέσει κάποιες κακές συνήθειες, ή να βελτιώσει μερικώς τον χαραχτήρα, ή να πείσει το μυαλό. Πολλοί είναι αυτοί που μόνο πείθονται στο μυαλό, αλλά η καρδιά παραμένει κλειστή αμετανόητη και σκληρή. Όχι, το δέντρο του παλαιού ανθρώπου πρέπει να κοπεί από την ρίζα του, δεν κάνει, δεν είναι αρεστό στον Θεό, ο παλαιός άνθρωπος πρέπει να πεθάνει, να σταυρωθεί και ευχαριστούμε τον Θεό που προμήθευσε ώστε αυτό να μπορεί να γίνει μέσω του σταυρού του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Αυτή ήταν η εμπειρία του Παύλου και αυτή θα πρέπει να είναι η εμπειρία όλων εμάς: «Μαζί με τον Χριστό έχω σταυρωθεί· ζω δε όχι πλέον εγώ, αλλά ο Χριστός ζει μέσα σε μένα» Γαλ. 2.20.

 Εμείς είναι που πρέπει να χτυπήσουμε την πόρτα του Θεού

Είναι βέβαια γνωστό πως ο Θεός είναι Αυτός που κτυπά με το ευαγγέλιο την πόρτα της ανθρώπινης καρδιάς, ζητώντας να κάνει γνωστό το έλεος και την χάρη του σε μας. Αυτό όμως δεν πρέπει  να παρεξηγείται σαν αδυναμία του Θεού ή να θεωρούμε πως  κάνουμε  χάρη στον Θεό, αν ανοίξουμε σε αυτόν την πόρτα της καρδιάς μας. Μη γένοιτο! «Χτυπάτε και θα σας ανοιχθεί»,  είπε ο Κύριος. Και εμείς  πρέπει να χτυπήσουμε την δική Του πόρτα, να τον παρακαλέσουμε, να του ζητήσουμε να μας συγχωρέσει, να μας ελεήσει, να μας σώσει. Ο άσωτος υιός, αυτός είναι που πρέπει να επιστρέψει στον πατέρα του, να του πει, «Πατέρα αμάρτησα εις τον ουρανό και ενώπιον σου και δεν είμαι πλέον άξιος να ονομαστώ υιός σου». Ο άνθρωπος είναι αυτός που αμάρτησε, που βλαστήμησε, που γύρισε την πλάτη του στον Θεό, που είναι αχάριστος, που δεν ευχαρίστησε, που κράτησε αυτό που όφειλε στον Θεό και το πρόσφερε σε ξένους θεούς, που δεν λάτρευσε τον Θεό, που δεν τον αναγνώρισε μέσα στις ευεργεσίες Του, που δεν τον δόξασε, που χρησιμοποίησε αυτά που ο Θεός του χάρισε, τα ταλέντα του, τα χαρίσματα του, τα πλούτη του, όχι για να τον δοξάσει αλλά για τον δικό του εαυτό και για τις ηδονές του. Αρκετοί άνθρωποι θεωρούν πως με το να δεχτούν τον Χριστό, κάνουν χάρη στον Θεό, δεν κατανοούν, πως ο Θεός είναι που τους δίνει την χάρη και την ευκαιρία να σωθούν και πως η καρδιά ανοίγει απλά για να δεχτεί την ανεκδιήγητη Του χάρη και το δώρο της σωτηρίας που του κόστισε τόσο πολύ. Παρά το γεγονός, πως όλα είναι με την χάρη, εντούτοις απαιτείται, όπως το θέλημα  παραδοθεί και υποταχτεί στον Κύριο. Οι λανθασμένες εντυπώσεις που δημιουργούνται  οφείλονται κυρίως στο νερόβραστο ευαγγέλιο που κηρύττεται ανάμεσα μας, ένα ευαγγέλιο που είναι ραμμένο, κομμένο στα μέτρα ανθρώπων, που δεν νιώθουν την ανάγκη να μετανοήσουν, ή να αλλάξουν τρόπο ζωής, ένα ευαγγέλιο που προσφέρει στον άνθρωπο την κάθε ευλογία του Θεού, φτάνει να πει κάποιος απλά πως πιστεύει, ή να επαναλάβει μια πλαστή προσευχή πίστης, χωρίς εκ καρδίας επιστροφή και μετάνοια στον Θεό ενώπιον του οποίου όλοι μας αμαρτήσαμε. Ίσως εδώ να οφείλεται  και η χλιαρότητα και η αδυναμία που χαρακτηρίζει τον μοντέρνο Χριστιανό και η ευκολία με την οποία οπισθοδρομεί.

  Η χάρη, αγαπητοί μου, ανήκει στον Θεό, που όταν στραφούμε σε Αυτόν δεν διστάζει ούτε στιγμή να έλθει και να κατοικήσει στην καρδιά μας και να φέρει μέσα μας την βασιλεία Του, βασιλεία δικαιοσύνης και χαράς και ειρήνης. Θυμάστε τι είπε ο Πέτρος: «Να μετανοήσετε, και κάθε ένας από σας να βαπτιστεί στο όνομα του Ιησού Χριστού, σε άφεση αμαρτιών· και θα λάβετε τη δωρεά τού Αγίου Πνεύματος·» Τι δωρεά, τι χάρη, να λάβουμε το Άγιο Πνεύμα, να κατοικήσει ο Θεός μέσα μας, να είναι η βασιλεία Του μέσα στην ψυχή μας!

Οφείλουμε,  αδελφοί, είτε κηρύττουμε είτε διδάσκουμε, ποτέ μας  να μη γαργαλίζουμε τα αφτιά των ανθρώπων, αλλά να υπενθυμίζουμε στους ανθρώπους όλα που οφείλουν στον Θεό, την δόξα και την τιμή και την λατρεία και τον φόβο και όλα τα άλλα που δεν του πρόσφεραν. Ο λόγος του Θεού έρχεται για να θεραπεύσει και είναι κοφτερό δίκοπο μαχαίρι που ανοίγει την ψυχή για να φανερώνει το σάπιο που υπάρχει μέσα σε αυτήν, διατρυπά την καρδιά και φανερώνει την κατάσταση της, ερευνά τους νεφρούς, διαχωρίζει μεταξύ ψυχής και πνεύματος, φανερώνει την αποστασία, την φιλαυτία, τον εγωισμό, το πείσμα, τον εγωκεντρισμό, την απόλυτη αχρειότητα που υπάρχει μέσα στον άνθρωπο. Ζούμε αδελφοί σε μέρες τέτοιες που οι άνθρωποι δεν θέλουν να ακούσουν την αλήθεια, αλλά προτιμούν μάλλον να ακούν πράγματα που γαργαλίζουν την ακοή τους «Επειδή, θάρθει καιρός, όταν δεν θα υποφέρουν την υγιαίνουσα διδασκαλία· αλλά, θα συγκεντρώσουν στον εαυτό τους έναν σωρό δασκάλους, σύμφωνα με τις δικές τους επιθυμίες, για να γαργαλίζονται στην ακοή· και από μεν την αλήθεια θα αποστρέψουν την ακοή τους, προς δε τους μύθους θα εκτραπούν» Β Τιμ.4 2,3.  

Φοβηθείτε τον Θεό

Στις οράσεις που ο Ιωάννης είδε και περιέγραψε στο βιβλίο της αποκάλυψης είδε ένα ισχυρό άγγελο που είχε το αιώνιο ευαγγέλιο: «ΚΑΙ είδα έναν άλλον άγγελο να πετάει στο μέσον τού ουρανού, ο οποίος είχε ένα αιώνιο ευαγγέλιο, για να κηρύξει σ' αυτούς που κατοικούν επάνω στη γη, και σε κάθε έθνος και φυλή και γλώσσα και λαό· και έλεγε με δυνατή φωνή: Φοβηθείτε τον Θεό, και δώστε δόξα σ' αυτόν, επειδή ήρθε η ώρα τής κρίσης του· και προσκυνήστε αυτόν ο οποίος δημιούργησε τον ουρανό και τη γη και τη θάλασσα και τις πηγές των νερών.» Τι ευαγγέλιο είναι αυτό; Τι έλεγε; Και γιατί ο άγγελος κήρυττε με δυνατή φωνή; Ήταν ευαγγέλιο που καλούσε σε μετάνοια και ήταν με δυνατή φωνή, γιατί τα αυτιά των ανθρώπων είχαν κλείσει, οι άνθρωποι δεν θέλουν να ακούσουν, ακούνε μόνο αυτά που θέλουν να ακούνε. Ο άγγελος όμως καλούσε και προέτρεπε και έλεγε «ΦΟΒΗΘΕΙΤΕ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΚΑΙ ΔΩΣΤΕ ΔΟΞΑ ΣΕ ΑΥΤΟΝ!». Αυτό είναι το ευαγγέλιο που πρέπει όλοι να κηρύξουμε, αν είμαστε σωστοί εργάτες του Θεού. Ο Θεός μάς εμπιστεύτηκε οικονομία και αν είμαστε πιστοί οικονόμοι θα πρέπει να ζητήσουμε από τους οφειλέτες του Θεού να του επιστρέψουν όλα που του οφείλουν, θυμηθείτε τον άδικο οικονόμο, στην παραβολή του Κυρίου. Πίστωσε τους οφειλέτες του Κυρίου του με λιγότερα από ότι αυτοί χρωστούσαν για να γίνει αποδεχτός στα σπίτια τους. Με άλλα λόγια ζητούσε να τα έχει καλά με τους οφειλέτες και όχι με τον Κύριο του. Αυτό που οφείλουμε σαν πιστοί οικονόμοι είναι να καλέσουμε τους  ανθρώπους να  δώσουν δόξα και ευχαριστία και λατρεία στον Θεό που εποίησε τον ουρανό και την γη και όλα που ο άνθρωπος απολαμβάνει. Ο άνθρωπος είναι αυτός που οφείλει στον Θεό και όχι ο Θεός στον άνθρωπο. Οφείλει ο άνθρωπος όχι λίγα ψιλά, αλλά πολλά, πάρα πολλά, όφειλε και οφείλει να πράττει το θέλημα Του, να τηρεί τις εντολές Του, να τον ευχαριστεί να τον δοξάζει και να τον λατρεύει και κάθε φορά που δεν το κάνει, ο λογαριασμός του χρεώνεται, θα ήταν δε μη βιώσιμος, αν δεν ήταν η θυσία του Ιησού. Ίσως να μπορούμε λίγο, μόνο λίγο να καταλάβουμε το τι ο Κύριος φορτώθηκε στον σταυρό για να σβήσει το χρέος μας. Ζούμε στις μέρες αυτές που όλοι ασχολούνται με τα χρέη του νησιού μας, τα ονομάζουν μη βιώσιμα και οι επίδοξοι δανειστές για να δανείσουν ζητούν να πιουν το αίμα του λαού μας, βάζοντας βάρη δυσβάσταχτα. Κάθε φορά που αμαρτάνουμε, ο λογαριασμός μας χρεώνεται και μεγαλώνει αρνητικά, κάθε φορά που δεν υπακούμε, που δεν τηρούμε τις εντολές του, που δεν πράττουμε το θέλημα Του, που δεν τον ευχαριστούμε, που δεν τον δοξάζουμε, ο λογαριασμός μας χρεώνεται. Πόσα χρωστούμε στον Θεό; Εσύ πόσα χρωστάς στον Θεό; Αν ο Κύριος δεν πλήρωνε για να ξεχρεώσουμε, αυτός θα ήταν μη βιώσιμος, αλλά ευχαριστούμε τον Θεό για την χάρη Του, που πλήρωσε για να ξεχρεώσουμε ενώπιον του Θεού. Δεν έβαλε επάνω μας δυσβάσταχτα βάρη, «έλθετε» είπε «σηκώσετε τον ζυγό μου γιατί αυτός είναι ελαφρύς», δεν μας ζήτησε αίμα, έδωσε το δικό Του πολύτιμο αίμα. Χρειάζεται να καταλάβουμε, αδελφοί μου, πως η κάθε αμαρτία έχει το δικό της τίμημα, δεν υπάρχει αμαρτία που να είναι ελαφριά αμαρτία, η αμαρτία είναι φοβερό πράγμα, είναι ο καρκίνος της ψυχής και πρέπει να την αποστραφούμε με όλη μας την δύναμη, να κόψουμε το χέρι ή το πόδι,  αν αυτά μας σκανδαλίζουν, να ζητήσουμε από τον Θεό να μας ελευθερώσει να μας πλύνει, να μας συγχωρέσει και να μας σώσει, να κάνει την ψυχή μας έδρα της βασιλείας Του. 

                                                                                             Μίλτος Γιαπάνης

Η Πόλη του Θεού

Τέταρτο μήνυμα

Μακάμπα, Μπουρούντι

11 Ιουνίου 2008

Θέλω να συνεχίσω από την Α’ επιστολή του Πέτρου, από το σημείο όπου σταμάτησε ο αδελφός Μίλτος, κεφάλαιο 1.13: «Γι' αυτό, αφού ανασηκώσετε τις οσφύες τής διάνοιάς σας, εγκρατεύεστε, και έχετε τέλεια ελπίδα στη χάρη που έρχεται σε σας, όταν αποκαλυφθεί ο Ιησούς Χριστός· ως παιδιά υπακοής, χωρίς να συμμορφώνεστε με τις προηγούμενες επιθυμίες, που είχατε εν αγνοία σας· αλλά, καθώς εκείνος που σας κάλεσε είναι άγιος, έτσι κι εσείς να γίνετε άγιοι σε κάθε διαγωγή». Αμήν. Ο Θεός μας καλεί στην αγιότητα και ο λόγος για αυτό: διαβάζουμε πιο κάτω στα εδάφια 17-21: «Και αν επικαλείστε Πατέρα, αυτόν που κρίνει χωρίς προσωποληψία, σύμφωνα με το έργο τού καθενός, να διάγετε με φόβο τον καιρό τής παροικίας σας· ξέροντας ότι δεν λυτρωθήκατε από τη μάταιη πατροπαράδοτη διαγωγή σας με φθαρτά, ασήμι ή χρυσάφι, αλλά με το πολύτιμο αίμα τού Χριστού, ως αμνού χωρίς ψεγάδι και χωρίς κηλίδα· ο οποίος ήταν μεν προορισμένος (αρχ. προεγνωσμένος) πριν από τη δημιουργία τού κόσμου, φανερώθηκε όμως στους έσχατους καιρούς για σας,  που πιστεύετε διαμέσου αυτού στον Θεό, ο οποίος τον ανέστησε από τους νεκρούς, και του έδωσε δόξα, ώστε η πίστη σας και η ελπίδα να είναι στον Θεό». Αμήν. Έχουμε λυτρωθεί από τη μάταιη διαγωγή που λάβαμε από τους προγόνους μας και έχουμε λυτρωθεί με το πολύτιμο αίμα του Ιησού. Πέθανε για μας. Και ήταν ο άμεμπτος Αμνός του Θεού. Και ήταν γνωστός πριν από τη δημιουργία του κόσμου. Θέλω να σας πω ότι, πριν γίνει αυτός ο κόσμος, μέσα στον Θεό, μέσα στο Πνεύμα, σε πράγματα που δεν βλέπονται, γιατί είναι πνευματικά πράγματα, υπήρχε ήδη μια θυσία, υπήρχε ο Αμνός του Θεού, υπήρχε η Νύφη του Αρνίου και, καθώς διαβάζουμε στην προς Εβραίους επιστολή, «διά της πίστεως κατανοούμε ότι αυτά που βλέπονται δεν έγιναν από πράγματα που φαίνονται». Γι 'αυτό διαβάζουμε ότι Αυτός ήταν γνωστός πριν από τη δημιουργία του κόσμου.

Αλλά ο Θεός έδωσε τον Υιό Του, έτσι ώστε σήμερα να μπορούμε εμείς να λυτρωθούμε, να σωθούμε από μια διαγωγή που λάβαμε από τους πατέρες και τους παππούδες μας και η οποία είναι μάταιη, μας οδηγεί στην καταστροφή και στην μηδαμινότητα . Και ο Θεός, με τη δύναμη του Χριστού μας έχει βάλει σε έναν άλλο δρόμο, που δεν οδηγεί στην καταστροφή, αλλά οδηγεί στη δόξα. Και μας έχει δώσει τον Χριστό για να ζήσει μέσα μας, ούτως ώστε όλα αυτά να επιτευχθούν. Έτσι, ο Πέτρος λέει: ‘Να γίνετε άγιοι σε κάθε διαγωγή’ δηλαδή σε ό, τι κάνετε, στον τρόπο που σκέφτεστε, στον τρόπο που μιλάτε, στις πράξεις σας, να είστε άγιοι, όταν κανείς δεν σας βλέπει, να είστε άγιοι, όταν είστε μόνοι. Να είστε άγιοι, όταν σκέφτεστε, επειδή τίποτα δεν είναι κρυμμένο από τον Θεό, που σας βλέπει όπου κι αν βρίσκεστε, και βλέπει κι εμένα και δεν μπορώ να δείχνω κάτι διαφορετικό μπροστά στους ανθρώπους και όταν είμαι μόνος, επειδή κανείς δεν με βλέπει,  να κάνω οτιδήποτε άλλο. Να είστε άγιοι σε κάθε διαγωγή, σε ό, τι κάνετε, γιατί Εκείνος που σας κάλεσε είναι Άγιος.

Λοιπόν, έχω ήδη μιλήσει τρεις φορές για την Πόλη του Θεού. Θυμάστε πώς λέγεται; Είναι η άγια Πόλη. Η άγια Πόλη! Και είναι η Άγια Πόλη όχι επειδή είναι κατασκευασμένη από άγιες πέτρες  και άγια ξύλα, αλλά επειδή ο Άγιος Θεός κατοικεί εκεί και άγιοι άνθρωποι ζουν εκεί. Αμήν. Δεν είναι δυνατόν να εισέλθουμε σε αυτήν την πόλη και να ζούμε εκεί, αν δεν είμαστε άγιοι. Καταλαβαίνετε; Και αρχίζουμε από τώρα. Ο Θεός μάς έχει λυτρώσει με το πολύτιμο αίμα του Χριστού, όχι με ασήμι και χρυσάφι, έτσι ώστε να μπορούμε να αλλάξουμε τη συμπεριφορά μας και να μην περπατούμε όπως και πριν, σύμφωνα με τις επιθυμίες που είχαμε τότε. Ήμασταν όλοι ακάθαρτοι. Ήμουν ακάθαρτος. Ζούσα  στην αμαρτία. Ήμουν στο σκοτάδι. Υπάρχει ένας παλιός αγγλικός ύμνος που λέει: «​​Αιώνιο Φως, αιώνιο φως, πόσο καθαρή πρέπει να είναι μια ψυχή για να έρθει και να τεθεί κάτω από το ερευνητικό σου βλέμμα και να ζήσει και να κοιτάξει Εσένα!» και στη συνέχεια προχωρεί και ρωτάει:
«Ω, πώς εγώ, που ήμουν υιός του σκότους, που έζησα στην ακαθαρσία και στην αμαρτία, πώς μπορώ να είμαι εκεί και να εμφανιστώ ενώπιον του Αγίου Θεού και να αντέξω την ακτίνα του άκτιστου φωτός πάνω στο γυμνό πνεύμα μου;». Θυμάμαι τον επόμενο στίχο, όπως είναι στον ύμνο: «Υπάρχει τρόπος για τον άνθρωπο να ανέλθει σε αυτή την υπέρτατη κατοικία. Μέσω μιας προσφοράς και μιας θυσίας, με την ενέργεια ενός Αγίου Πνεύματος,  μέσω ενός Παράκλητου προς τον Θεό». Ο παράκλητος είναι κάποιος που μιλάει για μας. Με το αίμα του Ιησού Χριστού, με την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος μέσα μας, μπορούμε να γίνουμε άγιοι και καθαροί. Σε αυτή την Πόλη, διαβάζουμε στην Αποκάλυψη, κανένας ακάθαρτος δεν θα εισέλθει. Ούτε πόρνος, ούτε φονιάς, ούτε μάγος, κανένας που μιλάει και πράττει το ψεύδος. Όλα αυτά θα είναι έξω. Δόξα στον Θεό!

            Ακούσαμε από τον αδελφό Μίλτο ότι λαμβάνουμε τη δικαίωσή μας από τον Θεό, είναι ένα δώρο, και το λαμβάνουμε με την πίστη. Και ο Χριστός έχει έρθει επίσης μέσα μας για να μας κάνει άγιους. Στην επιστολή προς Εβραίους διαβάζουμε στο κεφάλαιο 12.14: «Επιδιώξτε την ειρήνη με όλους και τον αγιασμό, χωρίς τον οποίο κανείς δεν θα δει τον Κύριο». Έτσι, ζητάτε τον αγιασμό, να είστε άγιοι. Έχετε την ελπίδα ότι θα δείτε τον Θεό; Θέλετε να δείτε τον Θεό; Στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο ο Κύριος λέει: «Μακάριοι οι καθαροί στην καρδιά, γιατί αυτοί θα δουν τον Θεό». Και στην Αποκάλυψη, όπως διαβάσαμε σήμερα το πρωί στο κεφάλαιο 22.3, ο θρόνος του Θεού και του Αρνίου θα είναι στην άγια πόλη και οι υπηρέτες Του θα τον προσκυνήσουν. Και στο εδάφιο 4: «Και αυτοί θα δουν το πρόσωπό Του και το όνομά Του θα είναι επάνω στα μέτωπά τους». Αμήν. Χωρίς αγιότητα κανείς δεν θα δει τον Θεό. Όλοι οι υπηρέτες Του, που θα δουν το πρόσωπό Του, είναι όλοι άγιοι άνθρωποι. Στην ελληνική ορθόδοξη θρησκεία, λένε ότι κανείς δεν μπορεί να θεωρείται κάποιος άγιος όσο ζει. Αν ένα άτομο κάνει πολλά καλά έργα κατά τη διάρκεια της ζωής του και προσεύχεται πολύ και νηστεύει και αγαπά τους ανθρώπους, όταν πεθάνει, μετά από πολλά χρόνια, αν σκάψουν τον τάφο του, μπορεί να ανακαλύψουν ότι υπάρχει κάτι το εξαιρετικό εκεί, όπως για παράδειγμα, νερό, το οποίο αποκαλούν αγίασμα. Στη συνέχεια, το εν λόγω πρόσωπο ανακηρύσσεται άγιος. Και ζωγραφίζουν εικόνες αυτού του ατόμου και οι άνθρωποι πηγαίνουν και προσκυνούν και φιλούν την εικόνα του. Αυτό είναι το σκοτάδι στο οποίο εγώ και ο Μίλτος ήμασταν πριν. Αλλά ο λόγος του Θεού λέει ότι πρέπει να είμαστε άγιοι σε κάθε συμπεριφορά, ενώ είμαστε στη γη, ενώ είμαστε σε αυτό το σώμα, σήμερα. Σας εκλιπαρώ, σας ικετεύω, αδελφοί και αδελφές μου: να είστε άγιοι. Υπάρχει μεγάλη δύναμη σε ένα πρόσωπο που είναι άγιο. Μπορεί να πάει σε ένα μέρος και, χωρίς να πει τίποτα, οι άνθρωποι θα αισθάνονται ότι υπάρχει κάτι διαφορετικό. Αν είστε άγιοι σε κάθε συμπεριφορά, η δύναμη του Θεού είναι εκεί, η παρουσία του Θεού είναι εκεί, γιατί ζείτε στην παρουσία του Αγίου Θεού.

Και δεν είναι μόνο τον αγιασμό που μπορούμε να πάρουμε μπροστά στους ανθρώπους, μπορούμε να πάρουμε και την ειρήνη του Θεού, όταν πάμε κάπου. Δούλευα σε ένα ερευνητικό ινστιτούτο στην Κύπρο, για πολλά χρόνια. Και θυμάμαι μια μέρα πήγα στο γραφείο του διευθυντή του Ινστιτούτου. Μιλήσαμε για τη δουλιά, και στη συνέχεια σηκώθηκα να πάω και μου είπε: «Παρακαλώ μείνε, χρειάζομαι να έχω κάποια ειρήνη». Δόξα στο όνομα του Κυρίου. Πραγματικά εκπλάγηκα όταν το άκουσα αυτό! Πρέπει να θυμάστε όμως, ότι δεν είναι η δική μας αγιότητα, ούτε η δική μας ειρήνη. Όπως ακούσαμε νωρίτερα, δικαίωσή μας είναι ο Ιησούς και η πίστη που έχουμε είναι η πίστη του Ιησού. Στο κεφάλαιο 1, της πρώτης επιστολής προς Κορινθίους διαβάζουμε για τον σταυρό ότι για τους Έλληνες είναι ανοησία, στους Εβραίους είναι σκάνδαλο, αλλά για εμάς είναι η δύναμη του Θεού προς σωτηρία. Γιατί; Επειδή με τη δύναμη του σταυρού ο παλιός Γιαννάκης, που ήταν στο σκοτάδι και στην αμαρτία και κάθε λογής δεσμά, ναι, με τη δύναμη του σταυρού, αυτός ο Γιαννάκης πέθανε και ο Χριστός ήρθε και μια νέα ζωή ήρθε σε μένα. Αμήν. Ο Θεός μού έδωσε τον Χριστό, επειδή με αγαπάει τόσο πολύ, ώστε έδωσε σε μένα τον μονογενή Υιό Του, για να έχω αιώνια ζωή και με τη ζωή του Χριστού μέσα μου, έχω τη δικαιοσύνη του Θεού, έχω την πίστη του Θεού, έχω την αγάπη του Θεού, και έχω την αγιότητα του Θεού. Και στο τέλος του κεφαλαίου 1.30, διαβάζουμε: «Αλλά, εσείς είστε απ' αυτόν εν Χριστώ Ιησού, που έγινε σε μας σοφία από τον Θεό, και δικαιοσύνη και αγιασμός και απολύτρωση, ώστε, όπως είναι γραμμένο: « Εκείνος που καυχάται, στον Κύριο ας καυχάται». Δεν καυχιέμαι για τον εαυτό μου, λέγοντας: «Είμαι τόσο σπουδαίος, τόσο έξυπνος, εγώ κατάφερα να κάνω αυτά τα πράγματα», αντίθετα, ντρέπομαι για τον εαυτό μου. Η δόξα ανήκει μόνο στον Ιησού μου. Αμήν, αμήν. Υπάρχει μια κυρία στην εκκλησία μας, στη Λευκωσία και μια φορά μου είπε: «Ακόμα και όταν ακούω το όνομα, Ιησούς, έρχονται δάκρυα στα μάτια μου. Αυτός είναι ο Ένας που αγαπώ, Αυτός είναι ο ένας για τον οποίο καυχιέμαι».

Προτού τα πει αυτά, ο απόστολος Παύλος, λέει στα εδ. 26-29: «…βλέπετε την πρόσκλησή σας, ότι είστε, κατά σάρκα, όχι πολλοί σοφοί, όχι πολλοί δυνατοί, όχι πολλοί ευγενείς. Αλλά, ο Θεός διάλεξε τα μωρά τού κόσμου, για να καταντροπιάσει τούς σοφούς και τα ασθενή τού κόσμου διάλεξε ο Θεός για να καταντροπιάσει τα ισχυρά και τα αγενή τού κόσμου και τα εξουθενημένα διάλεξε ο Θεός, και εκείνα που θεωρούνται για τίποτε, για να καταργήσει αυτά που θεωρούνται κάτι. Για να μη καυχηθεί καμιά σάρκα μπροστά του». Σταμάτα να σκέφτεσαι όπως ο κόσμος σκέφτεται, δεν έχει σημασία αν είσαι φτωχός. Δεν έχει σημασία αν δεν είσαι μορφωμένος. Δεν έχει σημασία αν είσαι άνδρας ή γυναίκα, αν είσαι νέος ή ηλικιωμένος, αν είσαι δυνατός ή αδύναμος στο σώμα. Στην πραγματικότητα, εκείνο που λέει ο Παύλος είναι ότι αν είσαι κάποιος που ο κόσμος απορρίπτει, εάν είσαι ένα τίποτα, τότε υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα ότι θα λάβεις τη χάρη του Θεού, παρά αν είσαι δυνατός ή πλούσιος, επειδή,  εκείνο που έχει σημασία δεν είναι ποιος είμαι εγώ ή εσύ, αλλά ποιος είναι ο Ιησούς, αυτό είναι που έχει σημασία. Και πολλοί άνθρωποι που έχουν ανάγκη και είναι αδύναμοι και δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν σε αυτόν τον κόσμο, αισθάνονται περισσότερο την ανάγκη τους για σωτηρία.

Θα θυμάστε ότι, το βράδυ που ο Κύριος Ιησούς προδόθηκε, ήταν στον κήπο της Γεθσημανή και προσευχόταν στον Πατέρα: «Πατέρα, αν είναι δυνατόν, ας παρέλθει από εμένα αυτό το ποτήρι. Αλλά, όχι όπως εγώ θέλω, αλλά όπως Εσύ θέλεις». Ήταν σε μια τόσο μεγάλη αγωνία, που ο ιδρώτας Του έγινε σαν θρόμβοι αίματος, που έπεφταν στο έδαφος. Δεν λέει ότι ο Θεός του απάντησε. Ο Κύριος Ιησούς ήξερε από πριν ότι είχε έρθει για αυτή την ώρα. Ωστόσο, προσευχόταν, «Αν είναι δυνατόν», δεν ήθελε να πιει το ποτήρι μιας τέτοιας αμαρτίας, τέτοιας ακαθαρσίας, τέτοιου σκοταδιού, τέτοιου θανάτου. Στη συνέχεια, οι Ιουδαίοι ήρθαν, ο Ιούδας τον πρόδωσε και τον συνέλαβαν. Τον πήραν στο σπίτι του αρχιερέα. Πριν από όλα αυτά, ο Πέτρος ισχυρίστηκε ότι ήταν έτοιμος ακόμη και να θυσιάσει τη ζωή του για τον Κύριο. Και ο Ιησούς του είπε ότι εκείνο το βράδυ, πριν να λαλήσει ο κόκορας, θα Τον αρνιόταν τρεις φορές. Και το έκανε. Ο Πέτρος είχε μεγάλη εμπιστοσύνη στον εαυτό του, αλλά όταν ήρθε ο πειρασμός απέτυχε εντελώς. Διαβάζουμε σε ένα από τα ευαγγέλια ότι, όταν για τρίτη φορά ο Πέτρος αρνήθηκε τον Χριστό, ο Ιησούς γύρισε και τον κοίταξε. Και ο Πέτρος πήγε έξω και έκλαψε πικρά, αλλά πιστεύω ότι εκείνη τη στιγμή ο Πατέρας έδειξε στον Ιησού ότι το ποτήρι εκείνο δεν μπορούσε να παρέλθει, έπρεπε να το πιει. Έπρεπε να πάει στον σταυρό. Ακόμη και ο επικεφαλής των μαθητών Του αρνήθηκε τον Χριστό, δεν μπορούσε να ζήσει τη ζωή του Θεού χωρίς τον σταυρό, δεν θα μπορούσε να σωθεί με οποιοδήποτε άλλον τρόπο. Θυμάστε ότι ο Ιησούς είχε στείλει προηγουμένως τους μαθητές Του να κηρύξουν τον ερχομό της βασιλείας Του, να θεραπεύουν τους αρρώστους και να εκβάλλουν δαιμόνια. Ήρθαν πίσω γεμάτοι χαρά και είπαν: «Ακόμη και τα δαιμόνια υποτάσσονται σε μας στο όνομά Σου», αλλά μέσα τους ακόμη δεν υπήρχε η ζωή του Θεού. Ο Ιησούς τους είχε δώσει από την εξουσία Του για να κάνουν αυτά τα πράγματα. Αλλά για να έρθει μέσα τους η ζωή του Θεού, δεν ήταν ακόμη δυνατόν, και όταν ο Ιησούς κοίταξε τον Πέτρο, ήταν σαν ο Πατέρας να του έλεγε: «Ιησού, δεν υπάρχει άλλος τρόπος, θα πρέπει να πας στον σταυρό, έτσι ώστε ο εαυτός να τελειώσει, ο παλαιός άνθρωπος να μπορεί να πεθάνει, και να μπορέσω έτσι να τους χαρίσω τη ζωή που είναι μέσα σου». Με αυτόν τον τρόπο είναι που ο Ιησούς Χριστός γίνεται η ζωή μας, τα πάντα μας. Και γίνεται ο αγιασμός μας. Ως εκ τούτου, είμαστε χωρίς δικαιολογία, γιατί δεν εξαρτάται από τη δική μας ικανότητα. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να αφήσουμε τη ζωή του Ιησού να ζήσει μέσα μας. «Δεν ζω πλέον εγώ, αλλά ο Χριστός ζει μέσα μου», ομολογεί ο απόστολος Παύλος.

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές μου, καταλαβαίνετε αυτά τα πράγματα; Αυτό που λέμε είναι ό,τι είναι γραμμένο στη Βίβλο, αλλά και ό,τι το Άγιο Πνεύμα μάς έχει δείξει, αλλά και ό,τι έχουμε ανακαλύψει και στη δική μας ζωή ότι είναι αληθινό. Είναι ο λόγος του Θεού. Και ο Θεός είναι εδώ, ο ίδιος ο Θεός, έτοιμος να δώσει τον Ιησού, τον Υιό Του, γιατί μας αγαπά ακόμα. Η ζωή και η δύναμη του Ιησού Χριστού μπορεί να είναι μέσα σε κάθε έναν από εμάς, και μπορούμε να είμαστε άγιοι στη συμπεριφορά μας. Διαβάζουμε στην Α’ επιστολή προς Θεσσαλονικείς, 4.3-4, «Αυτό είναι το θέλημα του Θεού, ο αγιασμός σας, να απέχετε από την πορνεία, και να ξέρει καθένας από εσάς να κρατάει το σώμα του σε αγιασμό και τιμή». Στην Β’ επιστολή προς Κορινθίους στο κεφάλαιο 6 διαβάζουμε ότι ο Θεός είπε: « Βγείτε έξω από αυτόν τον κόσμο, βγείτε από την ακαθαρσία, ξεχωρίστε τον εαυτό σας». Αυτό δεν σημαίνει ότι θα πάμε να κτίσουμε ένα σπίτι στο βουνό, μακριά από όλους. Αυτό σημαίνει ότι δεν ακολουθούμε τη νοοτροπία και τον τρόπο ζωής των ανθρώπων γύρω μας. Και λέει: «Εάν αποχωριστείτε, θα σας δεχτώ, θα είμαι Πατέρας σας, και εσείς θα είστε υιοι μου και θυγατέρες μου». Και συνεχίζει στο έβδομο κεφάλαιο, εδ. 1 για να πει: «Ως εκ τούτου, έχοντας αυτές τις υποσχέσεις, αγαπητοί, ας καθαρίσουμε τον εαυτό μας από κάθε ακαθαρσία της σάρκας και του πνεύματος, εκπληρώνοντας αγιοσύνη με φόβο Θεού». Ας μην είναι κανείς απρόσεκτος. Ας μην πει ποτέ: «Δεν με βλέπει κανένας, μπορώ να κάνω αυτό το ακάθαρτο πράγμα». Αυτό που έχει σημασία είναι ότι ο Θεός σε βλέπει. Να είστε άγιοι, να είστε καθαροί, ξεχωρίστε τον εαυτό σας για τον Θεό. Και ο Κύριος θα σας ευλογήσει πλούσια. Αμήν. Δόξα στο Όνομα Του!

ΛΑΜΨΕ,  ΙΗΣΟΥ!

  Το σκοτάδι στη γη βαθαίνει,

μια ελπίδα στον κόσμο μένει,

ο Ιησούς, η Αλήθεια να λάμψει

και φωτιά στις καρδιές να ανάψει.

Λάμψε, Ιησού! Λάμψε, Ιησού!
 

 Λάμψε, Ιησού,

σκόρπισε το βαθύ σκοτάδι!

Πνεύμα Θεού,

άναψε τη φωτιά!

Τον λόγο Σου

μίλησε, ω Θεέ, σαν πρώτα,

πάλι στη γη,

Κύριε, να γίνει φως!
 

Ω, ετοίμασε τον λαό Σου,

πλήθος μέγα, στρατό δικό Σου!

Τ’ όνομά Σου σημαία να υψώσει,

νικηφόρα τη μάχη να δώσει.

Λάμψε, Ιησού! Λάμψε, Ιησού!

 

Κύριε, εισάκουσε την κραυγή μας,

έλα  ίασε Εσύ τη γη μας!

Τον νεκρό ζωοποίησε τόπο,

Συ το Φως κι  η Ζωή των ανθρώπων.

Λάμψε, Ιησού! Λάμψε, Ιησού!

 

 

Ακρόαση ύμνου εδώ:

https://dl.dropboxusercontent.com/u/41018169/CHRISTIAN%20SONGS/LAMPSE%20IHSOU.mp3

Η Πόλη του Θεού

Τρίτο μήνυμα

Μακάμπα, Μπουρούντι

11 Ιουνίου 2008

Χθες το απόγευμα, προς το τέλος, είδαμε ότι το κατοικητήριο του Θεού είναι πάνω στη γη, με τον λαό Του, στη Νέα Ιερουσαλήμ. Και είδαμε ότι, αν είμαστε με τον Κύριο, στην παρουσία του Κυρίου, υπάρχει πληρότητα της χαράς. Αμήν. Είναι μια από τις πιο ένδοξες εμπειρίες. Δεν ξέρω αν είχατε ποτέ μια τέτοια εμπειρία. Δεν μπορεί να περιγραφεί. Ίσως το απόγευμα ή κάποια άλλη στιγμή αργότερα, να δούμε περισσότερα για αυτό το θέμα, αλλά τώρα θέλω να επικεντρωθώ σε κάτι άλλο, γι’  αυτό ας πάμε πάλι στο βιβλίο της Αποκάλυψης. Στο κεφάλαιο 21/ 22 – 23: «Και ναό δεν είδα μέσα σ' αυτή επειδή, ναός της είναι ο Κύριος, ο Θεός, ο Παντοκράτορας, και το Αρνίο. Και η πόλη δεν έχει ανάγκη τον ήλιο ούτε το φεγγάρι, για να φέγγουν μέσα σ' αυτή επειδή, η δόξα τού Θεού τη φώτισε, και ο λύχνος της είναι το Αρνίο. Και έπειτα, στο κεφάλαιο 22, διαβάζουμε από τη μέση του εδ. 3 έως 5. « … και ο θρόνος τού Θεού και του Αρνίου θα είναι μέσα σ' αυτή και οι δούλοι του θα τον λατρεύσουν. Και θα δουν το πρόσωπό του, και το όνομά του θα είναι επάνω στα μέτωπά τους. Και νύχτα δεν θα υπάρχει εκεί και δεν έχουν ανάγκη από λύχνο και φως τού ήλιου, επειδή ο Κύριος ο Θεός τούς φωτίζει και θα βασιλεύσουν στους αιώνες των αιώνων». Αμήν. Έτσι, όταν ο Ιωάννης είδε τη Νέα Ιερουσαλήμ, δεν υπήρχε ναός σε αυτή, επειδή ο Κύριος ο Θεός ο Παντοδύναμος είναι ο ναός της και το Αρνίο. Και η πόλη δεν έχει ανάγκη του ήλιου ή του φεγγαριού να τη φωτίζουν, επειδή η δόξα του Θεού φέρνει φως σε αυτή, τη φωτίζει, και η λυχνία της, το φως της είναι το Αρνίο. Και στη συνέχεια, διαβάζουμε στο κεφάλαιο 22, εδ. 5, ότι δεν θα υπάρχει νύχτα εκεί, άρα δεν θα χρειάζονται λάμπες,  κατά τη διάρκεια της νύχτας ή το φως του ήλιου, γιατί ο Κύριος ο Θεός της δίνει φως. Αμήν.

Ο θρόνος του Θεού είναι σε αυτή την Πόλη του Θεού, ο Θεός κατοικεί εκεί και οι δούλοι Του θα δουν το πρόσωπό Του και θα Τον λατρεύουν (η αγγλική μετάφραση είναι «υπηρετούν», αλλά η ελληνική λέξη σημαίνει επίσης λατρεία).

Ερχόμαστε τώρα στην εποχή μας, εδώ. Αυτά είναι μια αποκάλυψη για το πώς είναι τα πράγματα μέσα στο Πνεύμα, και αυτές είναι οι αρχές με βάση τις οποίες  πρέπει να ζήσουμε. Θα έρθει ο καιρός όταν θα είμαστε εκεί, για να ζούμε εκεί, θα είμαστε εκεί να κατοικούμε με τον Θεό. Θα δούμε το πρόσωπό Του, με τα ίδια μας τα μάτια, επειδή ο Θεός θα μας δώσει ένα νέο σώμα και θα είμαστε σε θέση να δούμε τον Θεό. Τώρα, όμως, έχουμε μόνο μια πρόγευση αυτών των πραγμάτων, μέσα στο Πνεύμα. Θυμηθείτε χθες που διαβάζαμε ότι οικοδομούμαστε σε ένα οίκο, σε ένα κτήριο όπου κατοικεί ο Θεός εν Πνεύματι. Ακόμη και το σώμα μας ορίζεται ως ναός του Θεού, επειδή το Πνεύμα του Θεού είναι μέσα μας. Αν Εκείνος είναι ο Κύριος μας, τότε κυβερνά πάνω μας και ο θρόνος Του είναι μέσα μας. Και μπορούμε πραγματικά να πούμε ότι «ο Θεός και το Αρνίο είναι το φως μου». Θυμηθείτε αυτό που είπε ο Ιησούς: «Εγώ ειμί το φως του κόσμου, αυτός που με ακολουθεί δεν θα περπατήσει στο σκοτάδι, αλλά θα έχει το φως της ζωής», και όταν βλέπουμε αυτό το φως βαδίζουμε στο φως της ζωής. Το μήνυμα που θέλω να φέρω σήμερα είναι ότι εμείς η εκκλησία Του, ο λαός Του, δεν έχουμε ανάγκη από οποιοδήποτε άλλο φως. Και πιστεύω ότι, αν ενώσουμε πραγματικά τη ζωή μας με τον Κύριο, δεν θα χρειαστούμε κανένα άλλο φως. Πάντοτε το πίστευα αυτό. Και θα προσπαθήσω να το εξηγήσω.

Γνωρίζουμε και έχουμε την αίσθηση ότι οδεύουμε προς το τέλος. Και, σύμφωνα με τη διδασκαλία και την προειδοποίηση του Κυρίου μας Ιησού και των αποστόλων (και θυμάστε ότι χθες είδαμε ότι το θεμέλιο του οίκου του Θεού είναι οι απόστολοι και οι προφήτες, με ακρογωνιαίο λίθο τον ίδιο τον Ιησού), τις τελευταίες ημέρες θα υπάρξουν απάτες. Θα υπάρξουν ψευδοδιδάσκαλοι που θα διδάσκουν λάθος δόγματα και, ειδικά αυτή τη στιγμή, θα πρέπει να γνωρίζουμε πού είναι το Φως το αληθινό και να προσηλώσουμε τα μάτια μας επάνω σε Αυτόν από τον οποίο προέρχεται το φως. Ο αδελφός Ίαν είπε νωρίτερα ότι ο βασιλιάς Σαούλ άρχισε να λοξοδρομεί,  επειδή σταμάτησε να βλέπει τον Κύριο και να έχει κοινωνία μαζί Του. Στη δεύτερη επιστολή του Παύλου προς Κορινθίους, κεφάλαιο 11 και εδάφια 2 και 3 διαβάζουμε: « … επειδή, είμαι ζηλότυπος προς εσάς με ζηλοτυπία Θεού δεδομένου ότι, σας αρραβώνιασα με έναν άνδρα, για να σας παραστήσω αγνή παρθένα στον Χριστό. Φοβάμαι, όμως, μήπως, όπως το φίδι με την πανουργία του εξαπάτησε την Εύα, διαφθαρεί έτσι ο νους σας, ξεπέφτοντας από την απλότητα που υπάρχει στον Χριστό». Ο Παύλος εδώ μας λέει ότι ο Σατανάς, που είναι ο όφις, εξαπάτησε Εύα, και συνεχίζει: «Φοβάμαι ότι μπορεί με τον ίδιο τρόπο, οι σκέψεις σας να διαφθαρούν από την απλότητα που είναι στον Χριστό». Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να σκεφτούμε ότι τα πράγματα θα βγούνε από τον έλεγχο μας, αν εξαρτιόμαστε μόνο από τον Χριστό κι αν δεν κάνουμε κάτι εμείς οι ίδιοι. Αλλά η αλήθεια είναι ότι ο Χριστός είναι επαρκής και ότι έχει την απάντηση σε κάθε κατάσταση που μπορεί να έρθει. Για κάθε τι που θα μπορούσε ενδεχομένως να συμβεί σε σένα και σε μένα ο Ιησούς Χριστός έχει την απάντηση. Αμήν. Είναι το φως πάντοτε και πρέπει να μάθουμε να ζούμε όπως έκανε Αυτός όταν ήταν στη γη, είπε: "από τον εαυτό μου δεν μπορώ να κάνω τίποτα". Πάντα εξαρτιόταν από τον Πατέρα για όλα όσα έκανε και έλεγε. Στην πραγματικότητα, είπε τα εξής: «… τα λόγια που εγώ μιλάω σε εσάς δεν είναι από τον εαυτό μου, ο δε ο Πατέρας που είναι μέσα μου, Αυτός κάνει τα έργα».

Παρατηρώ ότι ο Παύλος κηρύττει και διδάσκει αυτό ξανά και ξανά. Στην επιστολή προς Κολοσσαείς, κεφάλαιο 2 και εδ. 2 και 3, γράφει: «για να παρηγορηθούν οι καρδιές τους, καθώς θα ενωθούν μαζί, με αγάπη, και σε κάθε πλούτο τής πληροφορίας τής σύνεσης, ώστε να γνωρίσουν το μυστήριο του Θεού και Πατέρα και του Χριστού στον οποίο είναι κρυμμένοι όλοι οι θησαυροί τής σοφίας και της γνώσης». Το καταλαβαίνετε αυτό; Μέσα στον Χριστό είναι όλοι οι θησαυροί της σοφίας και της γνώσης. Στον Χριστό έχετε την απάντηση για τα πάντα. Επειδή σ 'Αυτόν βρίσκονται όλοι οι θησαυροί της σοφίας και της γνώσης. Αμήν. Και Αυτός είναι το μόνο φως της Νέας Ιερουσαλήμ. Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να πέσετε στα γόνατά σας και να προσευχηθείτε στον Κύριο, και να φέρετε σ 'Αυτόν την κατάσταση που αντιμετωπίζετε. Και αυτή είναι η απλότητα στον Χριστό. Με άλλα λόγια, το μόνο που πρέπει να κάνω είναι να κοιτάζω τον Ιησού Χριστό. Το μόνο που χρειάζεται είναι να απευθυνθώ σ 'Αυτόν. Αμήν. Στο ίδιο κεφάλαιο διαβάζουμε στα εδ. 8-10: «Βλέπετε μη σας εξαπατήσει κάποιος διαμέσου τής φιλοσοφίας και της μάταιης απάτης, σύμφωνα με την παράδοση των ανθρώπων, σύμφωνα με τα στοιχεία τού κόσμου, και όχι σύμφωνα με τον Χριστό. Επειδή, μέσα σ' αυτόν κατοικεί ολόκληρο το πλήρωμα της θεότητας σωματικά και μέσα σ' αυτόν είστε πλήρεις, αυτός που είναι η κεφαλή κάθε αρχής και εξουσίας». Αμήν.

Θέλω να σταματήσω και να προσευχηθούμε: «Πατέρα μας, στο όνομα του Ιησού, σου ζητάμε να μας δώσεις, κατά χάριν, με τη δύναμη του Πνεύματος, κατανόηση, και να μας δώσεις, Κύριε, αυτή τη στιγμή να ελευθερωθούμε από κάθε ενέργεια που εναντιώνεται στον λόγο Σου. Κύριο, ζητάμε την παρουσία σου, ζητάμε τη διακονία Σου. Κύριε, επικαλούμαστε το όνομά Σου, ζητάμε, Κύριε, να έρθεις με δύναμη ανάμεσά μας και να μας οδηγήσεις έξω από οτιδήποτε μας εμποδίζει από το γνωρίσουμε και να κατανοήσουμε, να αντιληφθούμε τον λόγο Σου, και από το προχωρήσουμε ώστε να λάβουμε αυτά που πρέπει να μας δώσεις. Στο όνομα του Ιησού μας βοήθησέ μας, Κύριε, σήμερα το πρωί να λάβουμε τον λόγο Σου, να ακούσομε τον λόγο Σου. Ζητάμε τον λόγο Σου ανάμεσά μας, Κύριε. Αμήν.

Λοιπόν, έχουμε διαβάσει εδώ ότι μέσα σ' Αυτόν, στον Ιησού Χριστό, κατοικεί όλο το πλήρωμα της θεότητας σωματικά και μέσα σ’ Αυτόν είμαστε πλήρεις. Δεν μας λείπει τίποτα. Κάποτε, είχα πάει με τον αδερφό Μίλτο στο Ισραήλ και ένας αδελφός μας ήρθε να μας πάρει από το λιμάνι της Χάιφα στο σπίτι του, όπου επρόκειτο να μείνουμε. Το σπίτι του ήταν σε μια θέση με θέα την λίμνη της Τιβεριάδας, ή της Γαλιλαίας. Καθώς πηγαίναμε, μιλούσαμε για την λεγόμενη «ευλογία του Τορόντο». Έχετε ακούσει ότι μερικά χρόνια πριν υπήρξε μια κίνηση που γνωστή ως «Toronto blessing»;  Έχετε ακούσει για αυτό; Δεν έχετε! Δόξα τω Θεώ που δεν έχετε ακούσει γι 'αυτό. Ήταν κάτι που ξεκίνησε στον Καναδά. Άνθρωποι έπεφταν στο πάτωμα και γελούσαν και έκαναν ήχους των ζώων μερικές φορές. Και είπαν ότι αυτό ήταν μια ευλογία από τον Θεό, και είχε εξαπλωθεί σύντομα στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη και σε άλλα μέρη. Έγινε γνωστή ως «ευλογία του Τορόντο», επειδή ξεκίνησε από το Τορόντο του Καναδά. Μιλούσαμε λοιπόν γι 'αυτό και ο αδελφός από το Ισραήλ μάς είπε: «Επειδή οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν τον Κύριο Ιησού, επειδή δεν είναι ενωμένοι μαζί Του, όπως τα κλαδιά πάνω στο αμπέλι, επειδή δεν ζουν εν Αυτώ, ως εκ τούτου θα πρέπει συνεχώς να βρίσκουν νέα πράγματα για να κρατηθούν:  «Ξέρετε, ... χρειαζόμαστε μια νέα εμπειρία»,  « … θέλουμε κάτι νέο… Μέσα στον Ιησού υπάρχει ανανέωση κάθε μέρα…» «Κάθε μέρα που ξυπνάμε υπάρχει φρεσκάδα...». .

Αυτό δεν είναι κάτι πρόσφατο που συμβαίνει. Την αποστασία  αυτή του λαού του Θεού τη συναντούμε και στην Παλαιά Διαθήκη πάρα πολύ. Ο Θεός, μιλώντας μέσω του προφήτη Ιερεμία, λέγει: «Δύο κακά έκανε ο λαός μου: εγκατέλειψαν Εμένα, την πηγή των ζωντανών υδάτων, και έσκαψαν για τον εαυτό τους λάκκους, λάκκους συντετριμμένους, που δεν μπορούν να κρατήσουν νερό» (2:13). Βάζουν νερό μέσα στους λάκκους και το νερό τρέχει έξω! Τώρα, σύμφωνα με τη διδασκαλία του Παύλου, στον Ιησού Χριστό, δεν μας λείπει τίποτα, είμαστε πλήρεις. Δεν χρειάζεται να βγούμε έξω από την πόλη, για να βρούμε κάτι που χρειαζόμαστε. Επειδή οι άνθρωποι δεν δίνουν την καρδιά τους εξ ολοκλήρου στον Κύριο, επειδή δεν είναι πραγματικά συνδεδεμένοι με Αυτόν, έτσι ώστε να γίνουν ένα πνεύμα μαζί Του, βαριούνται. Γι’ αυτούς, το να ανήκουν σε μια εκκλησία σημαίνει να πηγαίνουν απλώς στις συναθροίσεις, να τραγουδούν και να χορεύουν, να λένε ή να ακούνε κάποιες προσευχές, να ακούνε κηρύγματα και αυτό είναι όλο. Αλλά, αν δεν είστε σε μια ζωντανή κοινωνία με τον Κύριο, θα φτάσετε σε ένα σημείο, θα έρθει η ώρα, που θα βαρεθείτε.

Πέρυσι, ύστερα από το Μπουρούντι, πήγα στη Βουλγαρία, μαζί με ζευγάρι από τη Βουλγαρία, που είναι μαζί μας στην εκκλησία μας στην Κύπρο. Επισκεφθήκαμε μια   εκκλησία τσιγγάνων, στην οποία ανήκε αυτό το ζευγάρι πριν από τη μετάβαση τους σε Κύπρο. Και μου είπαν: "Όταν ξεκινήσαμε, ήμασταν τόσοι πολλοί άνθρωποι, και ήμασταν γεμάτοι χαρά, προσευχόμαστε μαζί πολλές φορές και για πολλές ώρες, δίναμε τη μαρτυρία μας σε πολλούς ανθρώπους και υπήρχε χαρά. Στη συνέχεια, άρχισαν να μου λένε τη θλιβερή ιστορία για το πώς σταδιακά διασκορπίστηκαν: "… ο τάδε τραγουδούσε στη χορωδία, αλλά τώρα έχει απομακρυνθεί, κάποιος άλλος πήγε στο εξωτερικό για να βρει δουλειά, ένας άλλος επέστρεψε στον κόσμο ...". Πρόσφατα είχαν ένα μεγάλο πρόβλημα, διότι ένας από αυτούς αυτοκτόνησε. Και ήταν γεμάτο με ερωτήσεις στο μυαλό μου. Μήπως αυτοί οι άνθρωποι δεν γνώρισαν ποτέ πραγματικά τον Κύριο; Ήταν πραγματικά ποτέ μέσα στον Ιησού Χριστό; Μήπως έλαβαν καθόλου Άγιο Πνεύμα; Μήπως ενώθηκαν πραγματικά  με τον Κύριο; Ήταν ο Ιησούς Χριστός που ζούσε μέσα τους; Σε περίπου τρεις εβδομάδες, Θεού θέλοντος, θα τους επισκεφτώ και πάλι. Παρακαλώ να θυμάστε να προσεύχεστε για μας.

Όμως, από ό,τι διάβασα στη Βίβλο, και το διαβάσαμε και μαζί στην Αποκάλυψη και στην επιστολή προς Κολοσσαείς, καταλαβαίνω ότι ο Ιησούς Χριστός είναι αρκετός. Περισσότερο από αρκετός. Είμαι πλήρης μέσα σ 'Αυτόν! Η χαρά μου είναι πλήρης. Υπάρχει ειρήνη στην καρδιά μου. Η πίστη Του κατοικεί μέσα μου. Η αγάπη Του είναι μέσα στην καρδιά μου από το Άγιο Πνεύμα. Δεν μου λείπει τίποτα. Και, επιπλέον, κάθε φορά που στρέφομαι, ή που συγκεντρώνομαι στον Κύριο, το φως Του λάμπει πάνω μου. Έχω χαρά ανεκλάλητη, έχω ειρήνη, είμαι πλήρης, δεν χρειάζομαι τίποτε άλλο.

Λοιπόν, υπάρχει μια διδασκαλία την οποία γνωρίζετε, νομίζω ότι αναφέρθηκε και χθες – είναι η άσκηση πίστης για να πάρει κανείς υλικά πράγματα, η διδασκαλία της ευημερίας, όπως είναι γνωστή. Και έτσι οι άνθρωποι επικεντρώνονται, όχι για τον Ιησού Χριστό, αλλά για τα πράγματα, "Θα έχω πίστη για να πάρω ένα μεγάλο αυτοκίνητο", "Θα έχω πίστη για να πάρω ένα μεγάλο σπίτι". Στην πραγματικότητα, οι δάσκαλοί τους τους διδάσκουν ότι ο Κύριος είπε: «Αν δώσεις χρήματα, ο Κύριος θα σας δώσει πίσω το εκατονταπλάσιο (εκατό φορές) από αυτό που δίνετε. Έτσι δίνουν, και δίνουν και δίνουν … Τι θέλουν, όταν δίνουν; Θέλουν να πάρουν εκατό φορές περισσότερα από αυτά που δίνουν. Δεν το κάνουν όμως ως προς τον Κύριο, στο όνομα του Κυρίου και για τη δόξα Του. Δεν περιμένω ότι θα πάρουν τίποτα σε αντάλλαγμα. Οι μόνοι που πλουτίζουν είναι οι ιεροκήρυκες τους. Στο βιβλίο των Παροιμιών, κεφάλαιο 30 και εδ. 7-9, διαβάζουμε: «Δύo πράγματα ζητάω από σένα μη μoυ τα αρνηθείς  πριν πεθάνω: ματαιότητα και αναληθή λόγo απομάκρυνε από μένα, φτώχεια και πλoύτo μη μoυ δώσεις να με τρέφεις με αυτάρκη  τρoφή. Mήπως χoρτάσω, και σε αρνηθώ, και πω: Πoιoς είναι o Kύριoς; 'H, μήπως, καθώς βρεθώ φτωχός, κλέψω, και πάρω επιπόλαια τo όνoμα τoυ Θεoύ μoυ». Καταλαβαίνετε τι λέει; "Δεν θέλω να γίνω πλούσιος." Αυτό είναι που διαβάζουμε στην Αγία Γραφή. "Δεν θέλω να γίνουν πλούσιος. Θέλω μόνο ό,τι είναι απαραίτητο για μένα. Να έχω αυτάρκη τροφή. Διότι, αν γίνω πλούσιος, μπορεί να περηφανευτώ και να πω: «Ποιος είναι ο Κύριος; Μπορώ να τα καταφέρω και μόνος μου. Δεν χρειάζομαι τον Κύριο. Από την άλλη, αν δεν έχω φαγητό να φάω, μπορώ να πάω και να κλέψω και με αυτόν τον τρόπο θα πάρω το όνομα του Θεού μάταια, θα φέρω όνειδος στο όνομα του Θεού». Το ίδιο διαβάζουμε και στην Καινή Διαθήκη, στην πρώτη επιστολή προς τον Τιμόθεο, κεφάλαιο 6 και εδ. 3 έως 10. Εδώ είναι μια απάντηση σε αυτό το είδος της διδασκαλίας. Προσέξτε τα εδ. 8 έως 10, όπου ο Παύλος λέει: «Αν έχουμε διατροφές και σκεπάσματα ας είμαστε ικανοποιημένοι με αυτά, επειδή,  εκείνοι που επιθυμούν να γίνουν πλούσιοι, πέφτουν σε όλα τα είδη των παγίδων, επειδή η φιλαργυρία είναι η ρίζα όλων των κακών".
Το εδ.17 λέει: "Παράγγελλε σε εκείνους που είναι πλούσιοι να μην υπερηφανεύονται, να μην εμπιστεύονται την αβεβαιότητα του πλούτου, αλλά τον ζωντανό Θεό, που μας δίνει πλουσιοπάροχα όλα τα πράγματα για να τα απολαμβάνουμε.". Αυτός είναι ο λόγος του Θεού, επομένως, δεν πρέπει να παρασύρεστε από αυτή την πλανεμένη διδασκαλία της ευημερίας. Αν είμαστε ικανοποιημένοι με όσα έχουμε, μαζί με την ευσέβεια, αυτό είναι μεγάλος πλούτος (εδ.6). Ο Ιάκωβος, επίσης, στην επιστολή του λέει ότι δεν πρέπει να κάνουμε διακρίσεις μεταξύ των φτωχών και των πλουσίων (κεφάλαιο 2 εδάφια 1-5). Λέει, «Αν ένας πλούσιος άνθρωπος έρθει στη συνάθροισή σας, φορώντας ωραία ρούχα και χρυσά δαχτυλίδια και του πείτε: ‘Ω, παρακαλώ, ελάτε και καθίστε εδώ σε μια καλή θέση’, και στη συνέχεια, έρθει ένας φτωχός με βρώμικα ρούχα και του πείτε ‘εσύ στάσου εκεί, ή κάθισε εδώ στο υποπόδιο μου", δεν κάνετε διακρίσεις μεταξύ σας και και γίνεστε κριτές με κακούς διαλογισμούς;». Και στη συνέχεια λέγει το εξής: «Μήπως ο Θεός δεν διάλεξε τους φτωχούς αυτού του κόσμου να είναι πλούσιοι σε πίστη και κληρονόμοι της Βασιλείας που υποσχέθηκε για αυτούς που τον αγαπούν;». Αλληλούια! Διαβάστε τη Βίβλο σας με προσευχή και θα βρείτε τις απαντήσεις. Αυτές οι διδαχές κυκλοφορούν πολύ τελευταία και υπάρχει κάποια δύναμη σ’ αυτές, ώστε να τραβήξουν την προσοχή σας μακριά από την απλότητα που είναι μέσα στον Ιησού Χριστό, και αν η καρδιά σας δεν είναι πλήρως δοσμένη στον Κύριο μπορεί να αρχίσετε να τους ακούτε και να πείτε: «Ω, αυτό είναι πολύ καλό , θα γίνω πλούσιος, λέει ο Κύριος, αν έχω αρκετή πίστη θα γίνω πλούσιος! ». Αλλά δεν είναι ο Κύριος που το λέει αυτό. Είναι άνθρωποι πονηροί που έχουν άλλα προσωπικά κίνητρα, παρά να δοξάσουν τον Κύριο.

Υπάρχει και μια άλλη διδασκαλία που σιγά-σιγά παρεισφρέει μέσα στις εκκλησίες και έχει μεγάλη απήχηση στη χώρα μας. Επικεντρώνεται στην ψυχολογία. Υπάρχουν βιβλία που πωλούνται σε χριστιανική βιβλιοπωλεία, και τα οποία χρησιμοποιούν αυτή την ψυχολογική προσέγγιση για την επίλυση των προβλημάτων σας, ώστε να σας κάνουν να νιώθετε "καλύτερα". Στην πραγματικότητα, παρουσιάζουν μεθόδους ή τρόπους για το πώς να σώσετε τον εαυτό σας. Θυμηθείτε ότι ο Ιησούς είπε: «Εγώ είμαι η οδός» και επίσης «εάν θέλετε να σώσετε την ψυχή σας, θα πρέπει να τη χάσετε». Αυτή η ψυχολογική προσέγγιση διδάσκει, για παράδειγμα, ότι αν συγκεντρωθείτε και σκεφτείτε και θυμηθείτε και κάνετε μια αυτο-ανάλυση,  τότε μπορεί να φτάσετε σε ένα σημείο, όπου θα μπορείτε να δείτε ότι κάτι πήγε στραβά κάποια στιγμή στη ζωή σας, από το οποίο αν μετανοήσετε, θα μεταμορφωθείτε, θα αλλάξετε, θα σωθείτε. Εκτός από την αλλαγή της δικής σας ζωή, η ψυχολογική αυτή προσέγγιση συνιστάται και για την ανατροφή των παιδιών σας, για τη διατήρηση της οικογένειά  σας μαζί, για τη βελτίωση των σχέσεων και ούτω καθεξής.Θυμηθείτε ότι ο Παύλος διδάσκει στην πρώτη επιστολή του προς τους Κορινθίους ότι η δύναμη που μας σώζει είναι η δύναμη του σταυρού, και όλες αυτές οι ψυχολογικές μέθοδοι που διδάσκονται δεν εμπεριέχουν τον σταυρό. Θυμάμαι που άκουσα την ακόλουθη ιστορία από έναν άνθρωπο του Θεού, έναν ηλικιωμένο άνδρα, που τώρα  αποδήμησε και είναι στην παρουσία του Κυρίου. Είναι ο άνθρωπος από τον οποίο έχω ακούσει το ευαγγέλιο πριν από πολλά χρόνια, όταν ήμουν φοιτητής στην Αγγλία. Μια νύχτα κήρυττε το ευαγγέλιο, ότι πρέπει να δώσουμε τη ζωή μας σ 'Αυτόν. Ανταποκρίθηκα σ’  αυτό τον λόγο και αναγεννήθηκα. Και αυτός ο άνθρωπος είπε μια ιστορία για μια νεαρή γυναίκα που ήταν σε ψυχιατρικό άσυλο και ήταν σε πολύ κακή κατάσταση, άτομο πολύ επιθετικό και βίαιο. Η κατάστασή της ήταν τόσο κακή που αποφάσισαν να της κάνουν μια εγχείρηση για να την αποδυναμώσουν. Αυτός λοιπόν αδελφός πήγε να τη δει και να διακονήσει σ’ αυτήν. Ο ψυχίατρος τον περιφρονούσε. Ήταν πεπεισμένος ότι η ψυχιατρική ήταν η μόνη που θα μπορούσε να φέρει κάποιο αποτέλεσμα. Και είπε στον αδελφό: «Μπορείς να πας και να δοκιμάσεις τον Θεό σου, αλλά σου λέω ότι δεν θα πετύχει. Δύο άνδρες θα σε συνοδεύσουν, γιατί μπορεί να αγριέψει και να σου επιτεθεί». Ο αδελφός τότε απάντησε: «Όχι, όχι, θα πάω μόνος», κι ο ψυχίατρος του είπε: «Εντάξει, θα πρέπει να στεκόμαστε στην πόρτα και, μόλις σου επιτεθεί, θα ανοίξουμε την πόρτα και να τρέξεις έξω». Υπήρχε ένα τραπέζι στο δωμάτιο και η γυναίκα καθόταν στο ένα άκρο. Ο αδελφός μπήκε μέσα και της είπε: «Αγαπητή μου, ήρθα να σου πω ότι ο Ιησούς σε αγαπά». Αντί να απαντήσει βρυχήθηκε σαν λιοντάρι. Για δεύτερη φορά της είπε: «Αγαπητή μου, ήρθα να σου πω ότι ο Ιησούς σε αγαπά». Πάλι βρυχήθηκε και στον ίδιο τόνο είπε: «Κανείς δεν αγαπάει εμένα!». Εκείνος της είπε: "Αυτό δεν είναι αλήθεια, ο Ιησούς σε αγαπά". Εκείνη απάντησε: «Κανείς δεν με αγαπάει, κανείς δεν με αγάπησε ποτέ!».  «Ο Ιησούς σε αγαπά, πέθανε για σένα, θα σε σώσει", της είπε πάλι ο αδελφός. Τελικά, η γυναίκα αυτή βγήκε από το δωμάτιο σαν μια εντελώς φυσιολογική γυναίκα, κανένα πρόβλημα καθόλου, η σχεδιαζόμενη εγχείρηση δεν έγινε ποτέ. Πού είναι τέτοιοι άνθρωποι του Θεού σήμερα; Οι εκκλησίες καταφεύγουν στην ψυχολογία. Αφήνουν την Πηγή του ζωντανού νερού και στρέφονται μακριά από τον Έναν και μοναδικό που λάμπει με φως αιώνιο και στηρίζονται στην ανθρώπινη δύναμη, στην ικανότητα του ανθρώπου. Ο Κύριος είπε στον Παύλο: "Η δύναμή μου φανερώνεται τέλεια σε αδυναμία». Ο Κύριος μάς λέει: «Εγώ δεν χρειάζομαι τη δύναμή σας, το μόνο που χρειάζεται είναι να παραδώσετε τον εαυτό σας σ’  Εμένα. Το μόνο που χρειάζεται είναι να με αγαπάτε και να υπακούτε σε μένα». Δόξα στο όνομα του Κυρίου!

Άκουσα για έναν άλλο άνθρωπο. Είχε καταδικαστεί για όλα τα είδη των εγκλημάτων, φόνο, βιασμό, ληστεία, ναρκωτικά. Ήταν σε φυλακή υψίστης ασφαλείας. Οι φρουροί έπρεπε να πηγαίνουν στο κελί του δύο μαζί και οπλισμένοι, για να του πάρουν φαγητό. Αυτός ο άνθρωπος είπε ότι μια μέρα ήταν ξαπλωμένος στο πάτωμα του κελιού του και είχε πόνους σε όλο το σώμα του. Μίλησε στον Θεό και είπε: «Θεέ, αν υπάρχεις, αν μπορείς να με σώσεις, σου δίνω την ευκαιρία να το κάνεις». Είχε αλλάξει, έτσι απλά. Όταν είπε αυτή την προσευχή, άλλαξε αμέσως. Ήταν εντελώς μεταμορφωμένος, έγινε ένας νέος άνθρωπος! Όταν βγήκε από τη φυλακή έγινε ιεροκήρυκας, γιατί γνώρισε έναν Θεό ο οποίος έχει την απάντηση. Αυτός είναι ο Θεός μας. Μέσα σε Αυτόν ευρίσκονται όλοι οι θησαυροί της σοφίας και της γνώσης. Μέσα σε Αυτόν είναι όλη η δύναμη και έχει όλα τα μέσα για να σώσει: το αίμα, τη θυσία του Ιησού, το Άγιο Πνεύμα. Δεν υπάρχει τίποτα που να είναι αδύνατο για Αυτόν. Τώρα, δεν καταλαβαίνω γιατί, αφού ο Κύριος είναι εδώ, γιατί θα πρέπει η εκκλησία να κοιτάξει αλλού για βοήθεια, να ψάξει για πλούτη υλικά, ή να ψάξει για δυνάμεις ψυχικές.

Ένα άλλο πράγμα, που προκαλεί θλίψη στην καρδιά μου είναι ότι η μουσική του  κόσμου εισέρχεται σε εκκλησίες. Αυτά τα πράγματα μπορεί να μην αποτελούν πρόβλημα στη χώρα σας, αλλά υπάρχουν στην περιοχή όπου βρίσκεται η δική μας χώρα, όπου διάφορες πλάνες παρεισφρέουν μέσα στις εκκλησίες. Τα περασμένα Χριστούγεννα, οδηγούσα το αυτοκίνητό μου και άκουγα κάποιο χριστιανικό ραδιοφωνικό σταθμό στη Λευκωσία. Μετέδιδαν μια δυνατή, heavy metal, ροκ μουσική και κάποιος τσίριζε, δεν μπορούσα να καταλάβω τα λόγια, υποτίθεται ότι ήταν ένα χριστιανικό τραγούδι. Με ενόχλησε τόσο πολύ το γεγονός, που πίεσα το κουμπί και το κανάλι άλλαξε σε ένα ραδιοφωνικό σταθμό που υποστηρίζει το κομμουνιστικό κόμμα της Κύπρου. Μετέδιδαν έναν καλό χριστιανικό ύμνο των Χριστουγέννων, με καλή μουσική και με λόγια που δοξάζουν τον Θεό. Σκέφτηκα: «Κύριε, τι συμβαίνει;». 

Υπάρχουν πολλά άλλα πράγματα από τον κόσμο που μπαίνουν στις εκκλησίες. Επειδή οι άνθρωποι που θέλουν να ανήκουν στον λαό του Θεού,  δεν παραδίνονται ολοκληρωτικά στον Κύριο, δεν δεσμεύουν τη ζωή τους στον Κύριο Ιησού, ώστε να πουν: «Κύριε, ανήκω σ’ Εσένα, θα Σε υπακούω, θέλω το θέλημά Σου μόνο να γίνεται στη ζωή μου. Θέλω η Βασιλεία σου να έρθει μέσα μου. Θέλω να Σε δοξάσω». Έτσι ο Κύριος αποσύρεται από τις εκκλησίες. Και οι άνθρωποι καταφεύγουν όλο και περισσότερο στο να αντλούν από τις πηγές του κόσμου. Χρησιμοποιούν μεθόδους μάρκετινγκ για να ελκύσουν τους ανθρώπους να πάνε εκεί. Χρησιμοποιούν τεχνικές που θυμίζουν λαμπερές εκδηλώσεις για να προσελκύσουν το κοινό, διάφορα πράγματα του κόσμου για να προσελκύσουν τη νεολαία και ούτω καθεξής. Όσο για μένα, το φως της Νέας Ιερουσαλήμ είναι ο Θεός και το Αρνίο, και αυτό είναι το μόνο φως που θέλω.

Θα τελειώσω με την επιστολή προς Εβραίους, κεφάλαιο 13.12-14. «Γι' αυτό και ο Ιησούς, για να αγιάσει τον λαό διαμέσου τού δικού του αίματος, έπαθε έξω από την πύλη. Ας εξερχόμαστε, λοιπόν, σ' αυτόν έξω από το στρατόπεδο, φέρνοντας τον ονειδισμό του. Επειδή, δεν έχουμε εδώ μόνιμη πόλη, αλλά τη μέλλουσα επιζητούμε». Αμήν. Για να πάμε στον Ιησού Χριστό πρέπει να βγούμε από το στρατόπεδο. Πρέπει να βγούμε από το σύστημα του κόσμου που είναι γύρω μας. Ναι, θα φέρουμε τον ονειδισμό Του, όταν το κάνουμε αυτό. Οι άνθρωποι θα μας κοροϊδεύουν, θα μας κατατρέχουν, θα γελάνε με εμάς, αλλά εμείς θα βρούμε τον Ιησού Χριστό. Φέροντας, λοιπόν, τον ονειδισμό Του, επειδή δεν έχουμε εδώ πόλη διαμένουσα, αλλά ψάχνουμε για αυτήν που πρόκειται να έρθει. Αμήν.
Μόνο ο Ιησούς Χριστός! Αυτός είναι περισσότερο από επαρκής.